ကုက္ကုရဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၂။ ကုက္ကုရဇာတ်

ဆွေမျိုးတို့၏ အကျိုးကို သည်ပိုးဆောင်ရွက်ခြင်း အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော် မူတတ်သော သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ယေ ကုက္ကုရာ အစရှိသောဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤကုက္ကုရဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် အဆွေအမျိုးတို့၏ အကျိုးကို ကျင့်ခြင်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုအကျင့်သည် ဒွါဒသကနိပါတ် ဘဒ္ဒသာလဇာတ်၌ ထင်စွာဖြစ်လတ္တံ့၊ ဤဝတ္ထုကိုကား ဖြစ်စေ၍လျှင် လွန်လေပြီးသော အကြောင်းကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည် ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ထိုသို့သဘောရှိသော ကံကိုစွဲ၍ ခွေးအမျိုး၌ ဖြစ်၍ များစွာသော ခွေးအပေါင်းခြံရံလျက် သုသာန်မ၌ နေ၏။ ထိုအခါ တနေ့သ၌ မင်းသည် ကိုယ်လုံးဖြူသော သိန္ဓောမြင်းတို့ဖြင့် ကအပ်သော

ခပ်သိမ်းသော တန်ဆာတို့ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ရထားကိုစီး၍ ဥယျာဉ်သို့သွား၍ ဥယျာဉ်၌ နေ့အဘို့ပတ်လုံး ကစား၍ နေဝင်သည်ရှိသော် မြို့သို့ဝင်၏။ မင်း၏ ရထားမြတ်ကို ထားမြဲတိုင်းသာလျှင် မင်းယင်ပြင်၌ ထားကုန်၏။ ရထားသည် ညဉ့်၌ မိုဃ်းရွာသည်ရှိသော် စွတ်၏။ နန်းပြာဿာဒ်ထက်မှ မင်းမျိုးတို့သည် မွေးစားသော ခွေးတို့သည် ဆင်းသက်ကုန်၍ ရထားကာသော သားရေကို၎င်း ဖွဲ့သော သားရေလွန်ကို၎င်း စားကုန်၏။ နက်ဖြန် နေ့၌ မင်းအား ရှင်မင်းကြီး ပြွန်ပေါက်မှ ခွေးတို့ဝင်ကုန်၍ ရထား၏ ကာသော သားရေကို၎င်း၊ ဖွဲ့သော သားရေလွန်ကို၎င်း စားကုန်၏ဟု လျှောက်ကုန်၏။ မင်းသည် ခွေးတို့အား အမျက်ထွက်၍ မြင်တိုင်း မြင်တိုင်းသော အရပ်၌ ခွေးတို့ကို သတ်လေကုန်ဟု ဆို၏။ ထိုအခါမှစ၍ ခွေးတို့အား ကြီးစွာသောပျက်စီးခြင်းသည် ဖြစ်၏။ မြင်တိုင်း မြင်တိုင်းသော အရပ်၌ သတ်အပ်ကုန်သော ခွေးတို့သည် ပြေးကုန်၍ သုသာန်မသို့ သွား၍ ဘုရားအလောင်း၏ အထံသို့ လာကုန်၏။

ဘုရားလောင်းသည် များစွာကုန်သော သင်တို့သည် အဘယ်အကြောင်းကြောင့် စည်းဝေးကုန်သနည်းဟု မေး၏။ ခွေးတို့သည် နန်းတော်တွင်း၌ ရထားကာသော သားရေကို၎င်း ဖွဲ့သော သားရေလွန်ကို၎င်း ခွေးတို့သည် စားကုန်သတတ်ဟု အမျက်ထွက်၍ မင်းသည် ခွေးတို့ကို သတ်စိမ့်သောငှါ စေ၏။ များကုန်သော ခွေးတို့သည် ပျက်စီးကုန်၏။ ကြီးစွာသောဘေး ဖြစ်၏ ဟု ဆိုကုန်၏။ ဘုရားလောင်းသည် မင်းစောင့်ရှောက်သော အရပ်၌ များကုန်သော ခွေးတို့စားခွင့်သည် မရှိ၊ ထိုသားရေကို စားသောအမှုသည်ကား နန်းတော်တွင်း၌ မင်းမျိုးတို့သည် မွေးစားအပ်သောခွေးတို့၏ အမှုသည် ဖြစ်လတ္တံ့၊ ယခုကား ခိုးစားကုန်သော ခွေးတို့အား တစုံတခုသော ဘေးသည်မရှိ၊ မခိုးစားကုန်သော ခွေးတို့သာ သေရကုန်၏။ ငါသည် ခွေးသူခိုးတို့ကို မင်းအားပြ၍ ဆွေမျိုး အပေါင်းတို့အား အသက်အလှူကို လှူရမူကားကောင်း၏ ဟု ကြံ၍ ဘုရားလောင်းသည် အဆွေအမျိုးတို့ကို သက်သာရာရစေ၍ သင်တို့သည် မကြောက်ကုန်လင့်၊ ငါသည် သင်တို့အား ဘေးမဲ့ကို ဆောင်အံ့၊ အကြင်မျှလောက်သော ကာလပတ်လုံး ငါသည် မင်းကို ဖူးမြင်အံ့၊ ထိုမျှလောက်သော ကာလပတ်လုံး သင်တို့သည် ဤအရပ်၌လျှင် နေနှင့်ကြကုန်လောဟု ဆို၍ ပါရမီတို့ကို ဆင်ခြင်၍ မေတ္တာဘာဝနာကို ရှေ့သွားပြု၍ ငါ၏ကိုယ်ပေါ်၌ ခဲကို၎င်း ဆောက်ပုတ်ကို၎င်း တစုံတယောက်သောသူသည် ပစ်ခြင်းငှါ မဝံ့စေသတည်းဟု အဓိဋ္ဌာန်၍ တကောင်တည်းလျှင် မြို့တွင်းသို့ဝင်၏။

ထိုအခါ ဘုရားလောင်းခွေးကိုမြင်၍ တယောက်သော သတ္တဝါသည် အမျက်ထွက်၍ ကြည့်သောမည်သည်မရှိ၊ မင်းသည်လည်းခွေးတို့ကိုသတ်ခြင်းငှာစေ၍ မိမိသည် ဆုံးဖြတ်ရာ အရပ်၌ နေ၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုအရပ်သို့ပြေးသွား၍ မင်း၏ နေရာအောက်သို့ ဝင်၏။ ထိုအခါ ဘုရားလောင်းခွေးကို မင်းချင်းတို့သည် ထုတ်အံ့သောငှါ အားထုတ်ကုန်၏။ မင်းသည် မြစ်၏။ ဘုရားလောင်းခွေးသည် အတန်ငယ် အပင်အပန်းဖြေ၍ နေရာအောက်မှ ထွက်ပြီးသော် မင်းကိုရှိခိုး၍ ရှင်မင်းကြီးတို့သည် ခွေးတို့ကို သတ်စေကုန်သလောဟု မေး၏။ ငါသည် သတ်စေ၏ဟု ဆို၏။ မင်းကြီး ခွေးတို့၏အပြစ်ကား အဘယ်နည်းဟု မေး၏။ ရထားကို ကာရံသော သားရေကို၎င်း ဖွဲ့သော သားရေလွန်ကို၎င်း စားကုန်၏ဟု ဆို၏။ အကြင်ခွေးတို့သည် စားကုန်၏။ ထိုခွေးတို့ကို သိပါသလောဟု မေး၏။ မသိကုန်ဟု ဆို၏။ မင်းကြီး ဤမည်သော ခွေးတို့သည် သားရေကိုစားသော ခွေးသူခိုးတည်းဟု မှန်သောအားဖြင့် မသိမူ၍ မြင်တိုင်းမြင်တိုင်းသော အရပ်၌သာလျှင် သတ်စေခြင်းသည် မသင့်ဟု ဆို၏။ ရထား၏သားရေကို ခွေးတို့သည် စားကုန်သောကြောင့် မြင်တိုင်းမြင်တိုင်းသော အလုံးစုံသောခွေးတို့ကို သတ်ကုန်ဟု ခွေးတို့ကို သတ်စေခြင်းငှါ စေ၏။ လူတို့သည် အလုံးစုံသောခွေးတို့ကိုလျှင် သတ်ကုန်သလော၊ ထိုသို့မဟုတ်မူ၍ မသေရကုန်သော ခွေးတို့သည် ရှိကုန်သလောဟု မေး၏။ ရှိ၏ ငါတို့အိမ်၌ မင်းမျိုးတို့သည် မွေးစားအပ်သော ခွေးတို့သည် မသေရကုန်ဟု ဆို၏။

မင်းကြီး ယခုပင်လျှင် ရှင်မင်းကြီးတို့သည် ရထား၏ သားရေကို ခွေးတို့သည် စားကုန်သောကြောင့် မြင်တိုင်း မြင်တိုင်းကုန်သော ခပ်သိမ်းကုန်သော ခွေးတို့ကို သတ်ကုန်ဟု ခွေးတို့ကို သတ်စိမ့်သောငှာ စေ၏ဟူ၍ ဆိုကုန်၏။ ယခုပင်လျှင် ရှင်မင်းကြီးတို့၏အိမ်၌ မင်းမျိုးတို့သည် မွေးအပ်သော ခွေးတို့ကား မသေရကုန်ဟု ဆို၏။ ဤသို့ ဖြစ်ကုန်သည်ရှိသော် ရှင်မင်းကြီးတို့သည် ဆန္ဒအစရှိသည်တို့၏ အစွမ်းအားဖြင့် အဂတိသို့ လိုက်ခြင်းသို့ ရောက်သည်မဟုတ်တုံလော၊ အဂတိသို့ လိုက်ခြင်းမည်သည်ကား မသင့်၊ မင်းကျင့်တရား မဟုတ်၊ မင်းမည်သည်ကား အကြောင်းဟုတ်သည် မဟုတ်သည်ကို ရှာတတ်သည့် ချိန်နှင့်တူသည်ဖြစ်သင့်၏။ ယခုအခါ၌ မင်းမျိုးတို့သည် မွေးစားအပ်သောခွေးတို့ကား မသေရကုန်၊ အားနည်းသော ခွေးတို့သာ သေရကုန်၏။ ဤသို့ဖြစ်သည်ရှိသော် ဤခွေးသတ်ခြင်းသည်ကား အလုံးစုံသော ခွေးကို သတ်ခြင်းမဟုတ်၊ ဤခွေးသတ်ခြင်းသည် အားနည်းသော ခွေးတို့ကို သတ်ခြင်းမည်၏။ ဤသို့ ဆိုပြီး၍လည်း ဘုရားလောင်းသည် သာယာစွာသော အသံကိုမြွက်၍ ရှင်မင်းကြီး ရှင်မင်းကြီးတို့သည် အကြင်အမှုကို ပြုကုန်၏။ ထိုအမှုကား တရားမဟုတ်ဟု မင်းအား တရားဟောလိုရင်း-

၂၂။ ယေ ကုက္ကူရာ ရာဇကုလမှိ ဝဒ္ဓါ။
ကောလေယျကာ ပဏ္ဏဗလူပပန္နာ။
တေမေ န ဝဇ္ဈာ မယမသ္မ ဝဇ္ဈာ၊
နာယံ သဃစ္စာ ဒုဗ္ဗလဃာတိကာယံ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၂၂။ ရာဇ၊ မင်းကြီး။ ယေ ကုက္ကုရာ၊ အကြင်ခွေးတို့သည်။ ရာဇကုလမှိ၊ မင်းအိမ်၌။ ဝဒ္ဓါ၊ ကြီးကုန်၏။ ကောလေယျကာ၊ မင်းအိမ်၌ဖြစ်ကုန်၏။ ဝဏ္ဏဗလူပပန္နာ၊ အဆင်းအားနှင့် ပြည့်စုံကုန်၏။ တေ မေ-တေ ဣမေ၊ ထိုခွေးတို့ကား။ န ဝဇ္ဈာ၊ မသတ်အပ်ကုန်သော ခွေးတို့တည်း။ မယံ၊ ငါတို့သည်သာ။ ဝဇ္စျာ၊ သတ်အပ်ကုန်သောခွေးတို့သည်။ အသ္မ၊ ဖြစ်ကုန်၏။ အယံ သဃစ္စာ၊ ဤခွေးသတ်ခြင်းသည်။ န သဗ္ဗသုနခသဃစ္စာ၊ အလုံးစုံသောခွေးတို့ကို သတ်ခြင်းမဟုတ်။ အယံ၊ ဤခွေးသတ်ခြင်းသည်။ ဒုဗ္ဗလဃာတိကာ၊ အားနည်းသောခွေးတို့ကိုသာ သတ်ခြင်းမည်၏။

မင်းတို့မည်သည်ကား ခိုးသူတို့ကို နှိပ်စက်အပ်ကုန်၏။ ခိုးသူမဟုတ်သောသူတို့ကို မနှိပ်စက်အပ်ကုန်၊ ဤအရာ၌ကား ခိုးစားကုန်သောခွေးတို့အား တစုံတခုသောဘေးသည် မရှိ၊ မခိုးစားကုန်သောခွေးတို့သာ သေရကုန်၏။ အံ့ဘွယ်ရှိစွ၊ ဤလောက၌ မသင့်မလျော်ခြင်းသည် ဖြစ်ခဲ့၏။ အံ့ဘွယ်ရှိစွ၊ ဤလောက၌ အဓမ္မသည် ဖြစ်ခဲ့၏ဟု ဘုရားလောင်းဆို၏။ မင်းသည် ဘုရားလောင်းစကားကို နာရ၍ ပညာရှိ သင်သည် ဤမည်သော ခွေးတို့သည် ရထား၏ သားရေကို စားကုန်၏ဟု သိသလောဟု မေး၏။ သိ၏ဟု ဆို၏။ အဘယ်ခွေးတို့သည် စားသနည်းဟု မေး၏။ ရှင်မင်းကြီးတို့၏ နန်းတော်၌ နေကုန်သော မင်းမျိုးတို့သည် မွေးစားအပ်ကုန်သောခွေးတို့သည် စားကုန်၏ဟု ဆို၏။ ထိုခွေးတို့သည် စားသောအဖြစ်ကို အဘယ်အကြောင်းဖြင့် သိသနည်းဟု မေး၏။ ငါသည် ထိုခွေးတို့ စားသောအဖြစ်ကို ပြအံ့ဟု ဆို၏။ ပညာရှိ ပြလောဟု ဆို၏။ ရှင်မင်းကြီးတို့အိမ်၌ မင်းမျိုးတို့သည် မွေးစားအပ်သော ခွေးတို့ကိုခေါ်စေ၍ အတန်ငယ်သော ယက်တက်ကို၎င်း နေဇာမြက်တို့ကို၎င်း ဆောင်စေကုန်လောဟု ဆို၏။ မင်းသည် ဘုရားလောင်း ဆိုတိုင်း ပြု၏။

ထိုအခါ မင်းကို ဘုရားလောင်းသည် ဤမြက်တို့ကိုဆုံ၌ထောင်း၍ ယက်တက်ရည်ဖြင့် ဖျော်၍ ထိုခွေးတို့ကို တိုက်ကုန်လောဟုဆို၏။ မင်းသည် ဘုရားလောင်းဆိုတိုင်း တိုက်၏။ သောက်တိုင်း သောက်တိုင်းကုန်သော ခွေးတို့သည် သားရေတို့နှင့်တကွ အန်ကုန်၏။ မင်းသည် သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရား၏ ဖြေခြင်းသည် ဖြစ်ပေ၏ဟု နှစ်သက်သည်ဖြစ်၍ ဘုရားလောင်းအား ထီးဖြူဖြင့် ပူဇော်၏။ ဘုရားလောင်းသည်လည်းဓမ္မဉ္စရ မဟာရာဇ၊ မာတာပိတူသုခတ္တိယ အစရှိသော စတ္တာလီသနိပါတ် တေသကုဏဇာတ်၌ လာကုန်သော မင်းကျင့်တရားကို ပြတတ်ကုန်သော ဆယ်ဂါထာတို့ဖြင့် မင်းအား တရားဟော၍ မင်းကြီး ဤအခါမှစ၍ မမေ့မလျော့ဖြစ်လောဟုဆို၍ မင်းကို ငါးပါးကုန်သောသီလတို့၌ တည်စေ၍ ထီးဖြူကို မင်းအားသာလျှင် အပ်နှင်း၏။ မင်းသည် ဘုရားလောင်း၏တရားစကားကို နာရ၍ ခပ်သိမ်းသော သတ္တဝါတို့အား ဘေးမဲ့ပေး၍ ဘုရားလောင်းကိုအစပြု၍ ခပ်သိမ်းသောခွေးတို့အား မိမိ၏ဘောဇဉ်နှင့် တူသည်သာလျှင်ဖြစ်သော နိစ္စဘတ်ကို ဖြစ်စေ၍ ဘုရားလောင်း၏ အဆုံးအမ၌တည်လျက် အသက်ထက်ဆုံး တည်၍ ဒါနအစရှိသောကောင်းမှုတို့ကိုပြု၍ စုတေသော် နတ်ပြည်၌ ဖြစ်၏။ ဘုရားလောင်းခွေးမင်း၏ အဆုံးအမတော်သည် အနှစ်တသောင်းနှစ်ထောင်တို့ပတ်လုံးတည်၏။ ဘုရားလောင်း ခွေးမင်းသည်လည်း အသက်ထက်ဆုံးတည်၍ ကံအားလျော်စွာ လား၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့ ငါဘုရားသည် ယခုသာလျှင် ဆွေမျိုးတို့၏ အကျိုးစီးပွားကို ကျင့်သည်မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ကျင့်ဘူးသည်သာလျှင်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေကိုစပ်၍ ယခုအခါ အာနန္ဒာသည် ထိုအခါ မင်းဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားပရိသတ်တို့သည် ထိုအခါ ကြွင်းသောပရိသတ် ဖြစ်ဘူးကုန်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ခွေးပညာရှိ ဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

ဆွေမျိုးတွက်တာ၊ တို့ဘုန်းလျာ၊ ကျင့်ရှာခဲ့လေပြီ

နှစ်ခုမြောက်သော ကုက္ကူရဇာတ်သည် ပြီး၏။

*****