စေတိယဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၆။ စေတိယဇာတ်

မမှန်သောစကားကိုပြော၍ မြေမျိုခြင်း

ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဓမ္မော ဟဝေ ဟတော ဟန္တိ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤစေတိယဇာတ်ကို ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ဒေဝဒတ်အား မြေမျိုခြင်းကို အကြောင်း ပြု၍ ဟောတော်မူ၏။

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... တစ်နေ့သ၌ ရဟန်းတို့သည် တရားသဘင်၌ ငါ့ရှင်တို့ဒေဝဒတ်သည် မုသာဝါဒကိုဆို၍ မြေမျို၏။ ဒေဝဒတ်သည် အဝီစိသို့ လားရ၏ဟု စကားကို ဖြစ်စေကုန်၏။ သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ကြွလာတော်မူလတ်၍ ရဟန်းတို့... ယခုအခါ အဘယ်စကားဖြင့် စည်းဝေးကြကုန်သနည်း ဟု မေးတော်မူလတ်၍ ဤမည်သော စကားဖြင့် စည်းဝေးပါကုန်၏ ဟု နားတော် လျှောက်သည်ရှိသော် ရဟန်းတို့ ယခုအခါ၌ သာလျှင် ဒေဝဒုတ်ကို မြေမျိုသည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ဒေဝဒတ်ကို မြေမျိုဖူးသလျှင်ကတည်း ဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ကမ္ဘာဦး၌ အသင်္ချေယျ အသက်ရှည်သော မဟာသမ္မတမည်သော မင်းသည်ရှိ၏။ ထိုမင်း၏သားကား ရောဇမည်၏။ ထိုမင်း၏သားကား ဝရရော ဇမည်၏။ ထိုမင်း၏ သားကား ကလျာဏ မည်၏။ ထိုမင်း၏ သားကား ဝရကလျာဏ မည်၏။ ထိုမင်း၏သားကား ဥပေါသထမည်၏။ ထိုမင်း၏သားကား ဝရဥပေါ

သထမည်၏။ ထိုမင်း၏သားက မန္ဓာတုမည်၏။ ထိုမင်း၏သားကား ဝရမန္ဓာတုမည်၏။ ထိုမင်း၏ သားကား ဝရ မည်၏။ ထိုမင်း၏သားကား ဥပဝရ မည်၏။ ဥပရိဝရ ဟူသော အမည်သည်လည်း ထိုဥပဝရမင်း၏ အမည်လျှင်ကတည်း။

စေတိယမင်း

ထိုဥပဝရမင်းသည် စေတိယတိုင်း သောတ္ထိယမြို့၌ မင်းပြု၏။ လေးပါးကုန်သော မင်း၏ တန်ခိုးတို့နှင့် ပြည့်စုံ၏။ ကောင်းကင်သို့ သွားနိုင်၏။ လေးယောက်ကုန်သော နတ်သားတို့သည် လေးမျက်နှာတို့၌ သန်လျက်ကို လက်၌စွဲကုန်လျက် စောင့်ကုန်၏။ ကိုယ်မှ စန္ဒကူးနံ့ လှိုင်၏။ ခံတွင်းမှ ကြာညိုနံ့ လှိုင်၏။

ထိုမင်းအား ကပိလမည်သော ပုရောဟိတ်ပုဏ္ဏားသည် ဖြစ်၏။ ကပိလပုဏ္ဏား၏ ညီကား ကောရကလမ္ဗ မည်၏။ မင်းနှင့်တကွ တစ်ဦးသော ဆရာမျိုး၌ အတတ်သင်ဘက် သူငယ်ချင်း အဆွေခင်ပွန်း ဖြစ်၏။ ထိုမင်းသည် ကောရကလမ္ဗအား ငယ်စဉ်ကာလ၌လျှင် ငါသည် မင်းအဖြစ်သို့ ရောက်သော် သင့်အား ပုရောဟိတ်အရာကို ပေးအံ့ဟု ဝန်ခံလေ၏။

ပုရောဟိတ် ရသေ့ဝတ်

ထိုမင်းသည် မင်းအဖြစ်သို့ရောက်၍ အဖ၏ ပုရောဟိတ်ဖြစ်သော ကပိလပုဏ္ဏားကို ပုရောဟိတ်အရာမှ ရွေ့စိမ့်သောငှာ မတတ်နိုင်။ မင်းသည် မိမိအား ခစားအံ့သောငှာ လာသည်ရှိသော် ထိုပုရောဟိတ်၌ ရိုသသဖြင့် ပူဇော်သော အခြင်းအရာကို ပြ၏။ ပုဏ္ဏားသည် ထိုအခြင်းအရာကို မှတ်၍ မင်းသည်ကား အရွယ်တူတို့နှင့် တကွ ချမ်းသာကို ဆောင်လျက် တင့်တယ်၏။ ငါသည် မင်းကိုပန်၍ ရဟန်းပြုအံ့ဟု ကြံ၍ မြတ်သော မင်းကြီး အကျွန်ုပ်သည် အိုပြီ၊ အိမ်၌ သားသူငယ်သည် ရှိ၏။ ထိုသားကို ပုရောဟိတ် ပြုလော့၊ အကျွန်ုပ်သည် ရဟန်းပြုအံ့ဟု မင်းကိုခွင့်တောင်း၍ သားကို ပုရောဟိတ်အရာ၌ တည်စေ၍ မင်း၏ ဥယျာဉ်သို့ဝင်၍ ရသေ့ရဟန်းပြု၍ ဈာန်အဘိညာဉ်တို့ကို ဖြစ်စေ၍ သားကိုမှီ၍ ထိုဥယျာဉ်၌လျှင် နေ၏။

ရာထူးပေးချင်၍

ကောရကလမ္ဗ ပုဏ္ဏားသည်လည်း ဤကပိလပုဏ္ဏားကား ရဟန်းပြုသော်လည်း ငါ့အား အရာထူးကို မပေး ဟု အစ်ကို၌ ရန်ငြိုးဖွဲ့၍ တစ်နေ့သ၌ ချမ်းသာသော စကားဖြင့် နေသောအခါ မင်းသည်ကောရကလမ္ဗ သင်သည် ပုရောဟိတ်အရာကို မပြုလာဟု မေးသည်ရှိသော် အမိန့်တော်အတိုင်း အကျွန်ုပ်သည် ပုရောဟိတ်အရာကို မပြုရ ဟု ဆို၏။ အဘယ့်ကြောင့် မပြုရသနည်း ဟု မေးသည်ရှိသော် မြတ်သောမင်းကြီး... အကျွန်ုပ်အဈတို့သည် ပုရောဟိတ် ပြု၏ ဟု ဆို၏။ သင့်အစ်တို့သည် ရဟန်းပြုပြီ မဟူတ်လော ဟု ဆိုသည်ရှိသော် အမိန့်တော်အတိုင်း ရဟန်းပြု၏။ အရာအထူးကို သားအား ပေး၏ ဟု ဆို၏။ ထိုသို့တပြီးကား သင်သည် ပုရောဟိတ်ပြုလော့ ဟု ဆို၏။ မြတ်သောမင်းကြီး အနွယ်အဆက်မှ လာသော အရာအထူးကိုခံသော အကျွန်ုပ်အဈကိုကို ပယ်၍ အကျွန်ုပ်သည် ပုရောဟိတ်ပြုခြင်းငှာ မတတ်ကောင်း ဟု ကောရကလမ္ဗသည် ဆို၏။ ဤသို့ဖြစ်သည်ရှိသော် ငါသည် သင့်ကို အစ်ကိုပြု၍ သင်အစ်ကိုကို ညီပြုအံ့ဟု မင်းသည်ဆို၏။ မြတ်သောမင်းကြီး အဘယ်အကြောင်းဖြင့် ပြုအံ့နည်းဟု ကောရကလမ္ဗသည် ဆို၏။ မုသာဝါဒကိုဆို၍ ပြုအံ့ဟု မင်းသည် ဆို၏။

မုသားဆိုမည်

မြတ်သော မင်းကြီး... အရှင်မင်းကြီးတို့သည် သိတော်မမူကုန်သလော၊ အကျွန်ုပ် အစ်တို့သည် ကြီးစွာသောအံ့ဖွယ်သရဲ ကျေးဇူးနှင့် ပြည့် စုံ၏။ အတတ်ကိုဆောင်၍ ထိုအစ်တို့သည်အံ့ဖွယ်သရဲဖြစ်သော ကျေးဇူးဖြင့် အရှင်မင်းကြီးတို့ကို လှည့်စားလတ္တံ့၊ နတ်သားလေးယောက်တို့ကို ကွယ်သကဲ့သို့ ပြုအံ့၊ ကိုယ်မှလည်းကောင်း ခံတွင်းမှလည်းကောင်း ကောင်းသောအနံ့ကို မကောင်းအနံ့ကဲ့သို့ ပြုလတ္တံ့၊ ကောင်းကင်မှကျ၍ မြေ၌တည်သကဲ့သို့ ရှင်မင်းကြီးတို့ကို ပြုလတ္တံ့၊ အရှင်မင်းကြီးတို့သည် မြေသို့ ဝင်ကုန်လတ္တံ့။ ထိုအခါ အရှင်မင်းကြီးတို့သည် အရှင်မင်းကြီးတို့၏ စကား၌ တည်းခြင်းငှာ မတတ်နိုင်ကုန်လတ္တံ့ ဟု ကောရကလမ္မသည် ဆို၏။ သင်သည် ဤသို့သော အမှတ်ကိုမပြုလင့်၊ ငါသည် ပြုခြင်းငှာ တတ်နိုင်လတ္တံ့ဟု မင်းသည် ဆို၏။ မြတ်သော မင်းကြီး... အရှင်မင်းကြီးတို့သည် အဘယ်အခါ၌ ပြုကုန်လတ္တံ့နည်းဟု ကောရကလမ္ဗသည် မေ၏။ ယနေ့မှ ခုနစ်ရက်မြောက်သောနေ့၌ ပြုကုန်အံ့ဟု မင်းသည် ဆို၏။ ထိုစကားသည် မြို့အလုံး၌ ထင်ရှား၏။

လူအများ ကြည့်နေကြ

မင်းသည် မုသားဆို၍ အကြီးကို အငယ်၊ အငယ်ကို အကြီးပြုလတ္တံ့၊ အရာအထူးကို အငယ်အား ပေးလတ္တံ့၊ မုသာဝါဒမည်သည်ကား အဘယ်သို့ သဘောရှိသနည်း၊ ညိုသော အဆင် ရှိသလော၊ ထိုသို့မဟုတ်မူ ရွှေသော အဆင်း အစရှိသည်တို့တွင် တစ်ပါးပါးသော အဆင်းရှနသလော။ ဤသို့ လူများအား အကြံသည် ဖြစ်သတတ်။ ထိုအခါ လူများအပေါင်းသည် မှန်သော စကားကိုသာ ဆိုသောကာလ ဖြစ်သတတ်။ လူတို့သည် မုသာဝါဒကား ဤသို့သဘော ရှိကုန်၏ဟု မသိကုန်၊ ပုရောဟိတ်၏

သားသည်လည်း ထိုစကားကိုကြား၍ အဖထံသို့ သွား၍ ခမည်းတော်... မင်းသည် မုသာဝါဒကိုဆို၍ သင့်ကို အငယ်ပြု၍ သင်တို့၏ အရာအထူးကို အကျွန်ုပ်၏ ဘထွေးအား ပေးလတ္တံ့ဟု ဆို၏။ အမောင်... မင်းသည် မုသာဝါဒကို ဆို၍လည်း ငါတို့၏ အရာအထူးကို ပေးအံ့သောငှာ မတတ်နိုင်လတ္တံ့၊ အဘယ်နေ့၌ကား မုသာဝါဒကို ဆိုခြင်းကိုပြုလတ္တံ့နည်းဟု ကပိလရသေ့သည် မေး၏။ ယနေ့မှ ခုနစ်ရက်မြောက် ဖြစ်သောနေ့၌ ပြုလတ္တံ့ဟု သားသည် ဆို၏။ ထိုသို့တပြီးကား- ထိုအခါ ငါ့အား အမြန်လာ၍ ကြားလော့ ဟု ကပိလရသေ့သည် ဆို၏။ ခုနစ်ရက်မြောက် ဖြစ်သောနေ့၌ လူတို့သည် မုသာဝါဒကို ကြည့်ကုန်အံ့ဟု မင်းရင်ပြင်၌ စည်းဝေး၍ ညောင်စောင်း အဆင့်ဆင့်တို့ကို ဖွဲ့၍ တည်ကုန်၏။ ပုရောဟိတ်သားသည် အဖအား ကြား၏။

မုသား မဆိုလင့်

မင်းသည် တန်ဆာဆင်ယင်လျက် ထွက်၍ လူများအလယ် မင်းရင်ပြင်ကောင်းကင်၌ ရပ်၏။ ရသေ့သည် ကောင်းကင်ဖြင့်လာ၍ မင်း၏ရှေ့မှ နိသီဒိုင် သားရေကိုခင်း၍ ကောင်းကင်၌ ထက်ဝယ်ဖွဲ့သဖြင့် နေ၍ မြတ်သောမင်းကြီး... သင်သည် မုသာဝါဒကို ဆို၍ အငယ်ကို အကြီးပြု၍ အငယ်အား အရာအထူးကို ပေးလိုသောဟူသည် မှန်သလာဟု ဆို၏။ ဆရာ-မှန်၏။ ဤသို့ ငါဆို၏ ဟု မင်းသည် ဆို၏။ ထိုအခါ ရသေ့သည် ထိုမင်းကို မြတ်သောမင်းကြီး-မုသဝါဒ မည်သည်ကား အပြစ်လေး၏။ ဂုဏ်ကျေးဇူးကို ဖျက်ဆီးတတ်၏။ အပယ်လေးပါးတို့၌ ဖြစ်စေတတ်၏။ မင်းမည်သည်ကား မုသာဝါဒကို ဆိုသည်ရှိသော် တရားကို သတ်သည်မည်၏။ တရားကိုသတ်သော် မိမိသည်လျှင် မိမိကိုယ်ကို သတ်သည်မည်၏ ဟု ဆုံးမလိုရကား-

၄၅။ ဓမ္မော ဟဝေ ဟတော ဟန္တိ၊ နာဟတော ဟန္တိ ကိဉ္စနံ။
တသ္မာဟိ ဓမ္မံ န ဟနေ၊ မာ တွံ ဓမ္မော ဟတော ဟနိ။

ဟူသော ရှေးဦးစွာသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၄၅။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ ဟဝေ၊ စင် စစ်။ ဟတော၊ သတ်အပ်သော။ ဓမ္မော၊ ကြီးသောသူတို့အား အရိုအသေပြုခြင်း တရားသည်။ ဟန္တိ၊ မိမိကိုယ်ကို သတ်၏။ အဟတော၊ မသတ်အပ်သော တရားသည်။ ကိဉ္စနံ၊ တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူကို။ န ဟန္တိ၊ မသတ်။ တသ္မာ ဟိ၊ ထိုကြောင့်သာလျှင်။ ဓမ္မံ၊ တရားကို။ န ဟနေ၊ မသတ်ရာ။ ဟတော၊ သတ်အပ်သော။ ဓမ္မော၊ တရားသည်။ တွံ၊ သင့်ကို။ မာ ဟနိ၊ မသတ်စေလင့်။

ပါးစပ် ပုပ်တတ်သည်

ထို့နောင်မှာ ထိုမင်းကို မြတ်သောမင်းကြီး သင်မင်းကြီးသည် မုသားဆိုခြင်းကို အကယ်၍ ပြုလတ္တံ့၊ သင်မင်းကြီး၏ လေးပါးကုန်သော တန်ခိုးတို့သည် ကွယ်ကုန်လတ္တံ့ဟုဆို၍ အလွန်အားဖြင့် ဆုံးမလိုရကား-

၄၆။ အလိကံ ဘာသမာနဿ၊ အပက္ကမန္တိ ဒေဝတာ။
ပူတိကဉ္စ မုခံ ဝါတိ၊ သကဋ္ဌာနာ စ ဓံသတိ။
ယော ဇာနံ ပုစ္ဆိတော ပဉှံ၊ အညထာ နံ ဝိယာကရေ။

ဟူသော နှစ်ခုမြောက်ာ ဤဂါထာကို ဆို၏။

၄၆။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သော မင်းကြီး။ ပဉှံ၊ ပြဿနာကို။ ပုစ္ဆိတော၊ မေးအပ်သော။ ယော၊ အကြင်မင်းသည်။ ဇာနံ၊ သိလျက်။ နံ၊ ထိုပြဿနာကို။ အညထာ၊ တစ်ပါးသော အခြင်းအရာအားဖြင့်။ ဝိယာကရေ၊ ဖြေ၏။ အလိကံ၊ မဟုတ်မမှန်သော စကားကို။ ဘာသမာနဿ၊ ဆိုသော။ တဿ၊ ထိုမင်း။ ဒေဝတာ၊ စောင့်ကုန်သော နတ်သားလေးယောက်တို့သည်။ အပက္ကမန္တိ၊ ဖဲကုန်၏။ မုခဉ္စ၊ ခံတွင်းသည်လည်း။ ပူတိကံ၊ အပုပ်အတိလျှင်။ ဝါတိ၊ လှိုင်၏။ သကဋ္ဌာနာ စ၊ မိမိ တည်ရာ ကောင်းကင်မှလည်း။ ဓံသတိ၊ မြေသို့ကျ၏။

ပထမ မုသားဆို

ထိုစကားကို ကြား၍ မင်းသည် ကြောက်ရကား ကောရကလမ္ဗကို ကြည့်၏။ ထိုအခါ မင်းကို ကောရကလမ္ဗသည် မြတ်သောမင်းကြီး မကြောက်လင့်၊ အကျွန်ုပ်သည် ရှေးမဆွကလျှင် အရှင်မင်းကြီးတို့အား ထိုစကားကို ဆိုအပ်ပြီ မဟုတ်လောဟု ဆို၏။ မင်းသည် ကပိလရသေ့စကားကို ကြားရသော်လည်း မယူမူ၍ မိမိသည် ဆိုအပ်သော စကားကိုသာလျှင် ရှေးရှုပြု၍ ဆိုလိုရကား အရှင်ဘုရား... သင်သည် ညီတည်း၊ ကောရကလမ္ဗသည် အစ်ကိုတည်း ဟူ၍ ဆို၏။

ထိုမုသာဝါဒကို ဆိုခြင်းကြောင့် လေးယောက်ကုန်သော နတ်သားတို့သည် ထိုသို့သဘောရှိသော မုသာဝါဒကို ဆိုသော မင်းအား စောင့်ရှောက်ခြင်းကို မပြုကုန်အံ့ ဟု သန်လျက်တို့ကို ထိုမင်း၏ ခြေရင်း၌ စွန့်ပစ်၍ ကွယ်ကုန်၏။ ခံတွင်းသည် ကြက်ဥပုပ်ကဲ့သို့ ကိုယ်သည် ဖွင့်အပ်သော ဝစ္စကုဋိကဲ့သို့ မကောင်းသော အနံ့သည် လှိုင်၏။ ကောင်းကင်မှလည်း ကျ၍ မြေ၌ တည်၏။ ဤလေးပါးကုန်သော တန်ခိုးတို့သည်လည်း ကွယ်ကုန်၏။ ထိုအခါ ထိုမင်းကို မဟာပုရောဟိတ်သည် မြတ်သော မင်းကြီး မကြောက်လင့်၊ မှန်သောစကားကို အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့၊ အသင်မင်းကြီးအား ထိုအလုံးစုံသော တန်ခိုးတို့ကို ပတိပြုအံ့ ဟု ဆိုလို၍-

၄၇။ သစေဟိ သစ္စံ ဘဏသိ၊ ဟောဟိ ရာဇ ယထာ ပုရေ။
မုသာ စေ ဘာသသေ ရာဇ၊ ဘူမိယံ တိဋ္ဌ စေတိယ။

ဟူသော သုံးခုမြောက်သော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၄၇။ စေတိယ၊ စေတိယအမည်ရှိသော။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ သစ္စံ၊ မှန်သောစကားကို။ သစေ ဟိ ဘဏသိ၊ အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့။ ပုရေယထာ၊ ရှေး၌ ကဲ့သို့။ ဟောဟိ၊ ဖြစ်လော့။ စေတိယ၊ စေတိယမည်သော။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ မုသာ၊ မမှန်သောစကားကို။ စေ ဘာသသေ၊ အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့။ ဘူမိယံ၊ မြေ၌။ တိဋ္ဌ၊ တည်လော့။

ဒုတိယမုသားဆို

ထိုပုရောဟိတ်သည် မြတ်သောမင်းကြီး... သင်သည် ရှုလော့၊ ရှေးဦးစွာ မုသားဆိုခြင်းကြောင့်လျှင် သင်မင်းကြီး၏ တန်ခိုးလေးပါးတို့သည် ကွယ်ကုန်၏။ မှတ်လော့၊ ယခုလည်း ပကတိပြုအံ့သောငှာ တတ်ကောင်း၏ ဟု ရှင်ရသေ့သည် ဆိုသော်လည်း ဆိုတိုင်းမပြုမူ၍ သင်တို့သည် ငါ့ကို လှည့်စားလိုကုန်၏ ဟု နှစ်ကြိမ်မြောက်လည်း မုသာဝါဒကိုဆို၍ ဖမျက်တိုင် အောင် မြေသို့ဝင်၏။

မိုးမကောင်းတတ်

ထိုအခါ ထိုမင်းကို တစ်ဖန်လည်း ပုဏ္ဏားကြီးသည် မြတ်သောမင်းကြီး မှတ်လော့၊ ယခုလည်း ပကတိ ပြုအံ့သောငှာ တတ်ကောင်းသေး၏ ဟု ပြလို၍-

၄၈။ အကာလေ ဝဿတိ တဿ၊
ကာလ တဿ န ဝဿတိ။
ယော ဇာနံ ပုစ္ဆိတော ပဉှံ၊ အညထာ နံ ဝိယာကရေ။

ဟူသော လေးခုမြောက်သော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၄၈။ မဟာရာဇ၊ မြတ်မင်းကြီး။ ယော၊ အကြင်သူသည်။ ပဉှံ၊ ပြသနာကို။ ပုစ္ဆိတော၊ မေးအပ်သည်ရှိသော်။ ဇာနံ၊ သိလျက်။ နံ၊ ထိုပြသနာကို။ အညထာ၊ တစ်ပါးသော အပြားအားဖြင့်။ ဝိယာကရေ၊ ဖြေ၏။ တဿ၊ ထိုမင်း၏။ ရဋ္ဌေ၊ တိုင်းနိုင်ငံ၌။ အကာလေ၊ အကာလ၌။ ဝဿတိ၊ မိုးရွာ၏။ တဿ၊ ထိုမင်း၏။ ရဋ္ဌေ၊ တိုင်းနိုင်ငံ၌။ ကာလေ၊ ကာလ၌။ န ဝဿတိ၊ မိုးမရွာ။

ထိုအခါ ထိုမင်းကို တစ်ဖန်လည်း မုသာဝါဒ၏ အစွမ်းအားဖြင့် ဖမျက်တိုင်အောင် မြေမျို။ ပုရောဟိတ်ကြီးသည် မြတ်သောမင်းကြီး... မှတ်လော့ ဟု ဆို၍-

၄၉။ သစေ ဟိ သစ္စံ ဘဏသိ၊
ဟောဟိ ရာဇ ယထာ ပုရေ။
မုသာ စေ ဘာသသေ ရာဇ၊ ဘူမိံ ပဝိသ စေတိယ။

ဟူသော ငါးခုမြောက်သော ဤဂါထာကိုဆို၏။

၄၉။ စေတိယ၊ စေတိယအမည်ရှိသော။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ သစ္စံ၊ မှန်သောစကားကို။ သစေ ဟိ ဘဏသိ၊ အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့။ ပုရေ ယထာ၊ ရှေး၌ ကဲ့သို့။ ဟောတိ၊ ဖြစ်လော့။ စေတိယ၊ စေတိယ အမည်ရှိသော။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ မုသာ၊ မမှန်စကားကို။ စေ ဘာသသေ၊ အကယ်၍ဆိုအံ့။ ဘူမိံ၊ မြေသို့။ ပဝိသ၊ ဝင်လော့။

တတိယမုသား

ထိုမင်းသည် သုံးကြိမ်မြောက်လည်း အရှင်ဘုရား... သင်ကား ညီတည်း၊ ကောရကလမ္မကား အစ်ကိုတည်း ဟု မုသာဝါဒကိုလျှင် ဆို၍ ပုဆစ်တိုင်အောင် မြေသို့ဝင်၏။

လျှာနှစ်ခွဖြစ်တတ်

ထိုအခါ ထိုမင်းကို တစ်ဖန်လည်း ပုရောဟိတ်ကြီးသည် မြတ်သောမင်းကြီး မှတ်လော့ ဟု ဆို၍-

၅၀။ ဇိဝှာ တဿ ဒွဓာ ဟောတိ၊ ဥရဂဿေဝ ဒိသမ္ပတိ။
ယော ဇာနံ ပုစ္ဆိတော ပဉှံ၊ အညထာ နံ ဝိယာကရေ။

၅၁။ သစေ ဟိ သစ္စံ ဘဏသိ၊
ဟောတိ ရာဇ ယထာ ပုရေ။
မုသာ စေ ဘာသသေ ရာဇ၊ ဘိယျော ပဝိသ စေတိယ။

ဟူသော ဤနှစ်ဂါထာတို့ကို ဆို၍ ယခု ပကတိပြုအံ့သောငှာ တတ်ကောင်းသေး၏ ဟု ဆို၏။

၅၀။ ယော၊ အကြင်မင်းသည်။ ပဉှံ၊ ပြဿနာကို။ ပုစ္ဆိတော၊ မေးအပ်သည်ရှိသော်။ ဇာနံ၊ သိလျက်။ နံ၊ ထိုပြဿနာကို။ အညထာ၊ တစ်ပါးသော အပြားအားဖြင့်။ ဝိယာကရေ၊ ဖြေ၏။ ဒိသမ္ပတိ၊ အရပ်မျက်နှာတို့ကို အစိုးရသော အရှင်မင်းကြီး။ ဥရဂဿ၊ မြွေ၏။ ဇိဝှါ ဣဝ၊ လျှာကဲ့သို့။ တဿ၊ ထိုမုသားဆိုသော မင်း၏။ ဇိဝှာ၊ လျှာသည်။ ဒွိဓာ၊ နှစ်ခွ။ ဟောတိ၊ ဖြစ်၏။

၅၁။ စေတိယ၊ စေတီယအမည်ရှိသော။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ သစ္စံ၊ မှန်သောစကားကို။ သစေ ဘဏသိ၊ အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့။ ပုရေ ယထာ၊ ရှေး၌ကဲ့သို့။ ဟောဟိ၊ ဖြစ်လော့။ စေတိယ၊ စေတိယအမည်ရှိသော။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ မုသာ၊ မမှန်သောစကားကို။ စေ ဘာသသေ၊ အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့။ ဘိယျော၊ အလွန်။ ပဝိသ၊ မြေသို့ဝင်လော့။

စတုတ္ထမုသားဆို

မင်းသည် ထိုပုရောဟိတ်ကြီး၏စကားကို ကြားလျက် မယူမူ၍ အရှင်ဘုရား. သင်ကား ညီတည်း၊ ကောရကလမ္ဗက အစ်ကိုတည်း ဟု လေးကြိမ်မြောက်လည်း မုသာဝါဒကိုဆို၍ ခါး တိုင်အောင် မြေသို့ဝင်၏။

လျှာပြတ်ကျတတ်

ထိုအခါ ထိုမင်းကို ပုရောဟိတ်ကြီးသည် မြတ်သောမင်းကြီး... သင်သည် မှတ်လော့ဟု ဆို၍-

၅၂။ ဇိဝှာ တဿ န ဘဝတိ၊ မိစ္ဆဿေဝ ဒိသမ္ပတိ။
ယော ဇာနံ ပုစ္ဆိတော ပဉှံ၊ အညထာ နံ ဝိယာကရေ။

၅၃။ သစေ ဟိ သစ္စံ ဘဏသိ၊
ဟောဟိ ရာဇ ယထာ ပုရေ။
မုသာ စေ ဘာသသေ ရာဇ၊ ဘိယျော ပဝိသ စေတိယ။

ဟူသော ဤနှစ်ဂါထာတို့ကို ဆို၏။

၅၂။ ဒိသမ္ပတိ၊ အရပ်မျက်နှာတို့၏ အရှင်ဖြစ်သော မင်းကြီး။ ယော၊ အကြင်မင်းကြီးသည်။ ပဉှံ၊ ပြ ဿနာကို။ ပုစ္ဆိတော၊ မေးအပ်သည်ရှိသော်။ ဇာနံ၊ သိလျက်။ နံ၊ ထိုပြဿနာကို။ အညထာ၊ တစ် ပါးသော အပြားအားဖြင့်။ ဝိယာကရေ၊ ဖြေ၏။ မစ္ဆဿ၊ ငါးအား။ ဇိဝှာ၊ လျှာသည်။ န ဘဝတိ၊ မဖြစ်သကဲ့သို့။ တဿ၊ ထိုမုသားဆိုသော မင်းအား။ ဇိဝှာ၊ လျှာသည်။ န ဘဝတိ၊ မဖြစ်။

၅၃။ စေတိယ၊ စေတိယအမည်ရှိသော မြတ်သောမင်းကြီး။ သစ္စံ၊ မှန်သောစကားကို။ သစေ ဘဏသိ၊ အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့။ ပုရေယထာ၊ ရှေး၌ကဲ့သို့။ ဟောတိ၊ ဖြစ်လော့။ စေတိယ၊ စေတိယ အမည်ရှိသော။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ မုသာ၊ မမှန်သောစကားကို။ စေ ဘာသသေ၊ အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့။ ဘိယျော၊ အလွန်။ ပဝိသ၊ မြေသို့ဝင်လော့။

ပဉ္စမမုသားဆို

ထိုမင်းသည် ငါးကြိမ်မြောက်လည်း အရှင်ဘုရား... သင်ကား ညီတည်း၊ ကောရကလမ္ဗကား အစ်ကိုတည်း ဟု ဆို၍ ချက်တိုင်အောင် မြေသို့ ဝင်၏။

သားယောက်ျားမရတတ်

ထိုအခါ ထိုမင်းကို ပုရောဟိတ်ပုဏ္ဏားသည် တစ်ဖန်လည်း မြတ်သောမင်းကြီး မှတ်လော့ ဟု ဆို၍-

၅၄။ ထိယောဝ တဿ ဇာယန္တိ၊
န ပုမာ ဇာယရေ ကုလေ။
ယော ဇာနံ ပုစ္ဆိတော ပဉှံ၊ အညထာ နံ ဝိယာကရေ။

၅၅။ သစေ ဟိ သစ္စံ ဘဏသိ၊
ဟောဟိ ရာဇ ယထာ ပုရေ။
မုသာ စေ ဟာသသေ ရာဇ၊ ဘိယျာ ပဝိသ စေတိယ။

ဟူသော ဤနှစ်ဂါထာတို့ကိုဆို၏။

၅၄။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ ယော၊ အကြင်မင်းသည်။ ပဉှံ၊ ပြဿနာကို။ ပုစ္ဆိတော၊ မေးအပ်သည်ရှိသော်။ ဇာနံ၊ သိလျက်။ နံ၊ ထိုပြဿနာကို။ အညထာ၊ တစ်ပါးသော အပြားအားဖြင့်။ ဝိယာကရေ၊ ဖြေ၏။ တဿ၊ ထိုမုဆိုသောမင်း၏။ ကုလေ၊ အမျိုး၌။ ထိယောဝ၊ သမီးမိန်းမတို့သည်သာလျှင်။ ဇာယန္တိ၊ ဖွားကုန်၏။ ပုမာ၊ သားယောကျ်ားတို့သည်။ န ဇာယရေ၊ မဖွားကုန်။

၅၅။ စေတိယ၊ စေတိယအမည်ရှိသော။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ သစ္စံ၊ မှန်သောစကားကို။ သစေ ဟိ ဘဏသိ၊ အကယ်၍ ဆိုသည်ဖြစ်အံ့။ ပုရယထာ၊ ရှေး၌ ကဲ့သို့။ ဟောဟိ၊ ဖြစ်လော့။ စေတိယ၊ စေတိယအမည်ရှိသော။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ မုသာ၊ မမှန်သောစကားကို။ စေ ဘာသသေ၊ အကယ်၍ ဆိုသည်ဖြစ်အံ့။ ဘိယျာ၊ လွန်စွာ။ ပဝိသ၊ မြေသို့ဝင်လော့။

ဆဋ္ဌမမုသားဆို

မင်းသည် ထိုပုရောဟိတ်စကားကို မယူမူ၍ ခြောက်ကြိမ်မြောက် ရှေးအတူလျှင် မုသားဆို၍ သားမြတ်တိုင်အောင် မြေသို့ဝင်၏။ ထိုအခါ ထိုမင်းကို တစ်ဖန်လည်း ပုရောဟိတ်ကြီးသည် မြတ်သောမင်းကြီး... မှတ်လော့ ဟု ဆို၍ -

၅၆။ ပုတ္တာ တဿ န ဘဝန္တိ၊ ပက္ကမန္တိ ဒိသောဒိသံ။
ယော ဇာနံ ပုစ္ဆိတော ပဉှံ၊ အညထာ နံ ဝိယာကရေ။

၅၇။ သစေ ဟိ သစ္စံ ဘဏသိ၊
ဟောဟိ ရာဇ ယထာ ပုရေ။
မုသာ စေ ဘာသသေ ရာဇ၊ ဘိယျာ ပဝိသ စေတိယ။

ဟူသော ဤနှစ်ဂါထာတို့ကို ဆို၏။

၅၆။ မဟာရာဇ၊ မြတ်သောမင်းကြီး။ ယော၊ အကြင်မင်းသည်။ ပဉှံ၊ ပြဿနာကို။ ပုစ္ဆိတော၊ မေးအပ်သည်ရှိသော်။ ဇာနံ၊ သိလျက်။ နံ၊ ထိုပြဿနာကို။ အညထာ၊ တစ်ပါးသော အပြားဖြင့်။ ဝိယာကရေ၊ ဖြေ၏။ တဿ၊ ထိုမုသားဆိုသော မင်းအား။ ပုတ္တာ၊ သားတို့သည်။ န ဘဝန္တိ၊ မဖြစ်ကုန်။ ဘဝန္တာပိ၊ ဖြစ်ကုန်ငြားသော်လည်း။ မာတာပိတူနံ၊ မိဘတို့အား။ အနုပကာရကာ၊ ကျေးဇူးမပြုကုန်သည် ဖြစ်၍။ ဒိသောဒိသံ၊ ထိုထိုအရပ်မျက်နှာသို့။ ပက္ကမန္တိ၊ ပြေးကုန်၏။

၅၇။ စေတိယ၊ စေတိယအမည်ရှိသော။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ သစ္စံ၊ မှန်သောစကားကို။ သစေ ဟိ ဘဏသိ၊ အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့။ ပုရေ ယထာ၊ ရှေး၌ ကဲ့သို့။ ဟောဟိ၊ ဖြစ်လော့။ စေတိယ၊ စေတိယ အမည်ရှိသော။ ရာဇ၊ မင်းမြတ်။ မုသာ၊ မမှန်သော စကားကို။ စေ ဘာသသေ၊ အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့။ ဘိယျာ၊ အလွန်။ ပဝိသ၊ မြေသို့ဝင်လော့။

သတ္တမ မုသားဆို

ထိုမင်းသည် ယုတ်မာသော အဆွေခင်ပွန်းနှင့် ပေါင်းဖက်ခြင်းဟူသော အပြစ်ကြောင့် ပုရောဟိတ်၏ စကားကို မယူမူ၍ ခုနစ်ကြိမ်မြောက်လည်း ရှေးအတူလျှင် မုသားဆို၏။

မြေမျိုခံရပြီ

ထိုအခါ ထိုမင်းအား မြေသည် ဟင်းလင်းသော အပြင်ကို ပေး၏။ အဝီစိမှ မီးလျံသည် တက်၍ယူ၏။ သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ဘုရားဖြစ်တော်မူပြီး၍-

၅၈။ သ ရာဇာ ဣသိနာ သတ္တော၊ အန္တလိက္ခစရော ပုရေ။
ပါဝေက္ခိ ပထိံ ဇစ္စော၊ ဟီနတ္ထော ပတွပရိယာယံ။

၅၉။ တသ္မာ ဟိ ဆန္ဒာဂမနံ၊ နပ္ပသံသန္တိ ပဏ္ဍိတာ။
အဒုဋ္ဌစိတ္တော ဘာသေယျ၊ ဂိရံ သစ္စူပသံဟိတံ။

၅၈။ ဘိက္ခဝေ၊ ရဟန်းတို့။ ဇစ္စော၊ အမျိုးမြတ်သော။ သ သော ရာဇာ၊ ထိုစေတိယမင်းသည်။ ပုရေ၊ ရှေး၌။ အန္တလိက္ခစရော၊ ကောင်းကင်၌ သွားသည်ဖြစ်လျက်။ ပစ္ဆာ၊ နောက်မှ။ ဣသိနာ၊ ရသေ့ကို။ သတ္တော-အဘိသတ္တော၊ ဆဲရေး၍။ ဟီနတ္တော၊ ယုတ်သော သဘောရှိသည်ဖြစ်၍။ ပတ္တပရိယာယံ၊ မိမိသေလှည့်ရောက်၍။ ပထဝိံ၊ မြေသို့။ ပါဝေက္ခိ၊ ဝင်ဖူးပြီ။

အဂတိ မလိုက်စားအပ်

၅၉။ တသ္မာဟိ၊ ထို့ကြောင့်လျှင်။ ပဏ္ဍိတာ၊ ပညာ ရှိတို့သည်။ ဆန္ဒာဂမနံ၊ ဆန္ဒာဂတိလားခြင်းကို။ နပ္ပသံသန္တိ၊ မချီးမွမ်းကုန်။ အဒုဋ္ဌစိတ္တော၊ ဆန္ဒာဂတိ အစရှိသည်သည် မဖျက်ဆီးအပ်သော စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍။ သစ္စူပသံဟိတံ၊ သစ္စာနှင့်စပ်သော။ ဂိရံ၊ စာကို။ ဘသေယျ၊ ဆိုရာ၏။

မြို့သစ်များ တည်ခြင်း

လူများသည် စေတိယမင်းကား ရသေ့ကို ဆဲရေး၍ မုသာဝါဒကို ဆို၍ အဝီစိသို့ရောက်၏ ဟု ထိတ်လန့်ခြင်းသို့ ရောက်၏။ မင်း၏ သားငါးယောက်တို့သည် လာ၍ ဘုရားလောင်း၏ ခြေတို့၌ဝပ်၍ အကျွန်ုပ်တို့၏ ကိုးကွယ်ရာ ဖြစ်ပါလော့ဟု ဆိုကုန်၏။ ဘုရားလောင်းသည် အမောင်တို့ သင်တို့အဖသည် တရားကို ဖျက် ဆီး၍ မုသားဆို၍ ရသေ့ကို ဆဲရေး၍ အဝီစိ၌ ဖြစ်၏။ ဤတရားမည်သည်ကား မိမိကို သတ်သောသူကို သတ်တတ်၏။ သင်တို့သည် ဤအရပ်၌ နေခြင်းငှာ မတတ်ကောင်း ဟု ဆို၍ ထိုမင်းသားတို့တွင်-

အကြီးဆုံးဖြစ်သော မင်းသားကို အမောင်... သင်သည် လာလော့၊ အရှေ့တံခါးဖြင့်ထွက်၍ ဖြောင့်စွာသွား၍ အလုံးစုံဖြူသော ဆင်ရတနာကို မြင်လတ္တံ့၊ ထိုအမှတ်ဖြင့် ထိုအရပ်၌ မြို့တည်၍ နေလော့၊ ထိုမြို့သည် ဟတ္ထိပုရမြို့ ဖြစ်လတ္တံ့ ဟု ဆို၏။

နှစ်ယောက်မြောက်ဖြစ်သော မင်းသားကို ခေါ်၍ အမောင်... သင်သည် တောင်တံခါးဖြင့်ထွက်၍ ဖြောင့်စွာသွားသည်ရှိသော် အလုံးစုံသော မြင်းရတနာကို မြင်ရလတ္တံ့၊ ထိုအမှတ်ဖြင့် ထိုအရပ်၌ မြို့တည်၍ နေလော့၊ ထိုမြို့သည် အဿပုရမည်သောမြို့ ဖြစ်လတ္တံ့ဟု ဆို၏။

သုံးယောက်မြောက်သော မင်းသားကိုခေါ်၍ အမောင်... သင်သည် အနောက်တံခါးဖြင့် ထွက်၍ ဖြောင့်စွာ သွားသည်ရှိသော် ကေသရရာဇာ ခြင်္သေ့ကို မြင်လတ္တံ့၊ ထိုအမှတ်ဖြင့် ထိုအရပ်၌ မြို့တည်၍ နေလော့။ ထိုမြို့သည် သီဟပုရ မည်သောမြို့ ဖြစ်လတ္တံ့ ဟု ဆို၏။

လေးယောက်မြောက်ဖြစ်သော မင်းသားကို ခေါ်၍ အမောင် သင်သည် မြောက်တံခါးဖြင့် ထွက်၍ ဖြောင့်စွာ သွားသည်ရှိသော် အလုံးစုံသော ရတနာဖြင့်ပြည့်သော ရထားလှည်းအိမ်ကို မြင်လတ္တံ့၊ ထိုအမှတ်ဖြင့် ထိုအရပ်၌ မြို့တည်၍ နေလော့၊ ထိုမြို့သည် ဥတ္တရပဉ္စာလမည်သောမြို့ ဖြစ်လတ္တံ့ဟု ဆို၏။

ငါးယောက်မြောက်ဖြစ်သော မင်းသားကို ခေါ်၍ အမောင်... သင်သည် ဤအရပ်၌ နေခြင်းငှာ မတတ် ကောင်း၊ ဤမြို့၌ ကြီးစွာသော စေတီကို တည်၍ ဤမြို့မှထွက်၍ အနောက် မြောက် အရပ်သို့ ဖြောင့်စွာ သွားသည်ရှိသော် အချင်းချင်း ခတ်၍ ခတ်၍ ဒဒ္ဒရဟူသော အသံကို ပြုကုန်သော တောင်နှစ်ခုကို့ကို မြင်လတ္တံ့၊ ထိုအမှတ်ဖြင့် ထိုအရပ်၌ မြို့တည်၍ နေလော့၊ ထိုမြို့သည် ဒဒ္ဒပုရ မည်သောမြို့ ဖြစ်လတ္တံ့ဟု ဆို၏။

ထိုငါးယောက်ကုန်သော မင်းသားတို့သည် ထိုအမှတ်သညာဖြင့် သွား၍ ထိုထိုအရပ်၌ မြို့တို့ကို တည်၍ နေကုန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ရဟန်းတို့ ... ဒေဝဒတ်သည် ယခုအခါ၌ သာလျှင် မုသားဆို၍ မြေမျိုသည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း မုသားဆို၍ မြေမျိုးဖူးသလျှင်ကတည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ ယခုအခါ ဒေဝဒတ်သည် ထိုအခါ စေတိယမင်း ဖြစ်ဖူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ကပိလပုဏ္ဏားဖြစ်ဖူးပြီ ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

ကိုယ်နှင့်ခံတွင်း၊ ပုပ်နံခြင်း၊ လိမ်ခြင်း မုသားအကျိုးတည်း

ခြောက်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော စေတိယဇာတ်သည် ပြီး၏။

*****