နဠပါနဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၁၀။ နဠကပါနဇာတ်

ကျူရိုးတို့၌ အလုံးစုံ အခေါင်းပေါက်သောအကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော် မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဒိသွာ ပဒမနုတ္တိဏ္ဏံအစရှိသောဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆင်အပ်သော ဤနဠကပါနဇာတ်ကို ကောသလတိုင်းတို့၌ ဒေသစာရီ ကြွတော်မူလတ်သော် နဠကပါနရွာသို့ရောက်၍ နဠကပါနရေကန်နား ဆပ်သွားတော၌ သီတင်းသုံး နေတော်မူစဉ်ကျူးရိုးတို့ကို အကြောင်း ပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုအခါ ရဟန်းတို့သည် နဠကပါနရေကန်၌ ရေချိုးကုန်၍ အပ်ကျည်ဘို့ သာမဏေတို့ကို ကျူးရိုးယူစေ၍ အလုံးစုံ၌လျှင် အပေါက်ရှိကုန်သော ထိုကျူးရိုးတို့ကိုမြင်ကုန်၍ ဘုရားအထံတော်သို့ ကပ်ကုန်၍ ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်ဘုရား အကျွန်ုပ်တို့သည် အပ်ကျည်ဘို့ ကျူးရိုးတို့ကို ယူစေကုန်၏။ ထိုကျူရိုးတို့သည် အရင်းမှ အဖျားတိုင်အောင် အလုံးစုံလျှင် ပေါက်ကုန်၏။ ထိုအကြောင်းကား အသို့တုံနည်းဟု မေးလျှောက်ကုန်၏။ သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့ ဤကျူရိုးတို့၏ပေါက်ခြင်းသည်ကား ငါ၏ ရှေးအဓိဋ္ဌာန်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ထိုကျူတောသည် လူမနေသော တောအရပ် ဖြစ်သတတ်၊ ထိုရေကန်၌လည်း တယောက်သော ဒကရက္ခိုသ်သည် ရေသို့သက်တိုင်း သက်တိုင်းကုန်သော သတ္တဝါတို့ကို စား၏။ ထိုအခါ ဘုရားလောင်းသည် သမင်သားငယ် ပမာဏရှိသော မျောက်မင်းဖြစ်၍ မျောက်ရှစ်သောင်း ခြံရံလျက် မျောက်အပေါင်းကိုဆောင်၍ ထိုတော၌ နေ၏။ ဘုရားလောင်း မျောက်မင်းသည် မျောက်အပေါင်းအား အမောင်တို့ ဤတော၌ အဆိပ်ပင်တို့သည်လည်း ရှိကုန်၏။ ဘီလူး သိမ်းဆည်းသော ရေကန်တို့သည်လည်း ရှိကုန်၏။ သင်တို့သည် မစားဘူးသော သစ်သီးကြီးငယ်တို့ကို စားလိုကုန်သော်၎င်း၊ မသောက်ဘူးသော ရေကို သောက်လိုကုန်သော်၎င်း ငါ့ကိုပန်ကြားကုန်ဟု ဩဝါဒပေး၏။ ထိုမျောက်တို့သည် ကောင်းပြီဟု ဝန်ခံကုန်၍ တနေ့သ၌ မရောက်ဘူးသော အရပ်သို့ ရောက်ကုန်လတ်သော် ထိုအခါ၌ များစွာသောနေ့ပတ်လုံး ကျက်စားကုန်၍ ရေကို ရှာကြကုန်လတ်သော် တခုသောရေကန်ကို မြင်ကုန်၍ ရေကို မသောက်ကုန်ဦးဘဲ ဘုရားလောင်း၏ လာခြင်းကို မျှော်ကုန်လျက် နေကြကုန်၏။

ဘုရားလောင်းသည် လာလတ်၍ အမောင်တို့ အဘယ့်ကြောင့် ရေကို မသောက်ကုန်သနည်းဟု ဆို၏။ အရှင်တို့၏ လာခြင်းကိုမျှော်ကုန်လျက် နေပါကုန်သည်ဟု မျောက်တို့ဆိုကုန်၏။ အမောင်တို့ ကောင်းပြီဟု ဘုရားလောင်းသည် ရေကန်ကိုဆင်ခြင်၍ ခြေရာကို ပိုင်းခြားကြည့်ရှုလတ်သော် သက်သော ခြေရာကိုသာလျှင် မြင်၏။ တက်သောခြေရာကို မမြင်၊ ထိုဘုရားလောင်းသည် ယုံမှားမရှိ ဤရေကန်ကို ဘီလူးစောင့်၏ဟုသိ၍ အမောင်တို့ ရေကို မသောက်ကုန်သော သင်တို့သည် ကောင်းသောအမှုကို ပြုအပ်၏။ ဤရေကန်ကို ဘီလူးစောင့်၏ဟု ဆိုလေ၏။ ဒကရက္ခိုသ်သည်လည်း ထိုမျောက်တို့၏ မသက်မဆင်းသော အဖြစ်ကိုသိ၍ ညိုသောဝမ်း ဖြူသောမျက်နှာ နီသောလက်ခြေ ဖောက်ပြန်သော အဆင်းရှိသည်ဖြစ်၍ ရေကို နှစ်ဖြာခွဲလျက် ထွက်လာ၏။ သင်တို့ အဘယ့်ကြောင့် ဆိုင်းငံ့၍ နေကြကုန်သနည်း၊ ဆင်း၍ ရေကို သောက်ကြကုန်လောဟု ဆို၏။

ထိုအခါ ဒကရက္ခိုသ်ကို ဘုရားလောင်းသည် သင်ကား ဤရေကန်၌ ဖြစ်သော ဒကရက္ခိုသ်လောဟု မေး၏။ ဟုတ်၏ဟု ဒကရက္ခိုသ်ဆို၏။ သင်ကား ရေကန်သို့ ဆင်းသက်သောသတ္တဝါတို့ကို ရသလောဟု မေး၏။ ရသည် မှန်၏။ ငါကား ဤရေကန်သို့ သက်လတ်သော် အယုတ်သဖြင့် ငှက်ကိုအစပြု၍ တစုံတခုသောသတ္တဝါကို မလွတ်၊ အလုံးစုံသော သင်တို့ကိုလည်း စားအံ့ဟုဆို၏။ ငါတို့သည် ကိုယ်ကို သင့်အား စားစိမ့်သောငှာ မပေးကုန်ဟု ဘုရားလောင်းဆို၏။ သင်တို့သည် ရေကိုသောက်ကုန်အံ့လောဟု ဒကရက္ခိုသ်မေး၏။ ငါတို့သည် ရေကို သောက်ကုန်အံ့၊ ထိုသို့ သောက်ကုန်သော်လည်း သင့်နိုင်ငံသို့ မရောက်ကုန်လတ္တံ့ဟု ဘုရားလောင်းဆို၏။ နိုင်ငံသို့ မရောက်ကုန်သည်ရှိသော် အသို့လျင် ရေကို သင်တို့ သောက်ကုန်လတ္တံ့နည်းဟု ဒကရက္ခိုသ်ဆို၏။ ရေကန်သို့ သက်၍ ရေသောက်ကုန်လတ္တံ့ဟု အောက်မေ့မှတ်ထင်သလော၊ ရှစ်သောင်းကုန်သော ငါတို့သည်လည်း ရေကန်သို့ မသက်ကုန်မူ၍ တချောင်းတချောင်းစီသော ကျူရိုးကို ယူကုန်၍ ကြာရိုးဖြင့် ရေကိုသောက်ကုန်သကဲ့သို့ သင့်ရေကန်မှ ရေကို သောက်ကုန်အံ့၊ ဤသို့ သောက်လတ်ကုန်သောငါတို့ကို သင်သည် စားခြင်းငှါ မတတ်နိုင်လတ္တံ့ဟု ဘုရားလောင်း ဆို၏။

ဤအနက်ကို သိစေတော်မူ၍ သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားဖြစ်တော်မူပြီး၍-

၂၀။ ဒိသွာ ပဒမနုတ္တိဏ္ဏံ၊ ဒိသွာ နောတရိတံ ပဒံ။
နဠေန ဝါရိံ ပိဿာမ၊ နေဝ မံ တွံ ဝဓိဿသိ။

ဟူသော ဤဂါထာ၏ ရှေးနှစ်ပါဒကို ဟောတော်မူ၏။

၂၀။ ဘိက္ခဝေ၊ ရဟန်းတို့။ ကပိရာဇာ၊ မျောက်မင်းသည်။ တဿာ ပေါက္ခရဏိယာ၊ ထိုရေကန်၌။ ဉတ္တိဏ္ဏံ၊ တက်သော။ ပဒံ၊ ခြေရာကို။ အနဒိသွာ၊ မမြင်မူ၍။ ဩတရိတံ၊ သက်သော။ ပဒံ၊ ခြေရာကိုသာ။ ဒိသွာန၊ မြင်၍။ အယံ၊ ဤရေကန်ကား။ အဒ္ဓါ၊ စင်စစ်။ အမနုဿပရိဂ္ဂဟိတာတိ၊ ဘီလူးစောင့်သော ရေကန်တည်းဟု။ ဉတွာ၊ သိ၍။ တေန၊ ထိုဘီလူးနှင့်။ သဒ္ဓိံ၊ တကွ။ သလ္လပန္တော၊ စကားပြောဟောလျက်။ နဠေန၊ ကျူရိုးဖြင့်။ ဝါရိံ၊ ရေကို။ မယံ၊ ငါတို့သည်။ ပိဿာမ၊ သောက်ကုန်အံ့။ ပိဝံ၊ ဤသို့ကျူရိုးဖြင့် ရေကိုသောက်သော။ သပရိသံ၊ ပရိသတ်နှင့် တကွသော။ မံ၊ ငါ့ကို။ တွံ၊ သင်သည်။ နေဝ ဝဓိဿသိ၊ မသတ်ရလတ္တံ့။ ဣတိ၊ ဤသို့။ အာဟ၊ ဆို၏။

ဘုရားလောင်းသည် ဤသို့ဆိုပြီး၍ တခုသော ကျူရိုးကိုယူစေ၍ ပါရမီတို့ကို ဆင်ခြင်၍ သစ္စာပြု၍ နှုတ်သီးဖြင့် မှုတ်၏။ ကျူရိုးသည် အတွင်း၌ တစုံတခုသောအဆစ်ကို မကြွင်းစေမူ၍ အလုံးစုံသာလျှင် အခေါင်းရှိသည်ဖြစ်၏။ ဤအမှတ်ဖြင့် တပါးလည်းဖြစ်သော ကျူရိုးကိုဆောင်စေ၍ နှုတ်သီးဖြင့်မှုတ်၍ မျောက်အပေါင်းအား ပေး၏။ ဤသို့မှုတ်ရသည်ရှိသော် ပြီးစေခြင်းငှါ မတတ်ကောင်း၊ ထို့ကြောင့် ဤသို့မယူလေအပ်၊ စင်စစ်သဖြင့် ဘုရားလောင်းသည် ဤရေကန်ကိုရံ၍ ရောက်ကုန်သော အလုံးစုံသော ကျူတို့သည်လည်း တပေါက်တည်းဖြစ်စေကုန်သတည်းဟု အဓိဋ္ဌာန်၏။ ထိုစကားသည် မှန်၏။ အစီးအပွားကို ဆောင်ရွက်သောကျေးဇူး၏ များသည်၏အဖြစ်ကြောင့် ဘုရားလောင်းတို့အား အဓိဋ္ဌာန်သည် ပြည့်စုံ၏။ ထိုအခါမှစ၍ ထိုရေကန်ကိုရ၍ရောက်ကုန်သော အလုံးစုံသောကျူရိုးတို့သည်လည်း တပေါက်တည်းသာ ရှိသည်ဖြစ်ကုန်၏။ ထိုစကားသည်မှန်၏။

** ဤဘဒ္ဒကပ်ကမ္ဘာ၌ တကမ္ဘာပတ်လုံး တည်ကုန်သော လေးပါးကုန်သော တန်ခိုးတို့သည် ရှိကုန်၏။ ထိုလေးပါးကုန်သော တန်ခိုးတို့သည် အဘယ်သည်တို့နည်းဟူမူကား...

လ၌ ယုန်ရေးသည် အလုံးစုံသော ဘဒ္ဒကပ်ကမ္ဘာပတ်လုံး တည်လတ္တံ့၊ ဝဋ္ဋကဇာတ်၌ မီးငြိမ်းရာအရပ်ကို အလုံးစုံသော ဤဘဒ္ဒကပ်ကမ္ဘာပတ်လုံးလည်း မီးတို့သည် မလောင်ကုန်လတ္တံ့၊ ဃဋိကာရ၏ နေရာအရပ်သည် ဤအလုံးစုံသော ဘဒ္ဒကပ်ကမ္ဘာပတ်လုံးလည်း မိုဃ်းမစွတ်သည်ဖြစ်၍ တည်လတ္တံ့၊ ဤရေကန်ကို ရံ၍ ရောက်ကုန်သော ကျူရိုးတို့သည်လည်း အလုံးစုံသော ဘဒ္ဒကပ်ကမ္ဘာပတ်လုံးလည်း တခုသော အပေါက်ရှိသည် ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့၊ ဤလေးပါးတို့တည်း။ **

ဘုရားလောင်းသည် ဤသို့ အဓိဋ္ဌာန်ပြီး၍ တခုသောကျူကို ယူ၍ နေ၏။ ထိုရှစ်သောင်းကုန်သော မျောက်တို့သည်လည်း တခု တခုစီသော ကျူကိုယူကုန်၍ ရေကန်ကိုဝန်းရံ၍ နေကုန်၏။ ဘုရားလောင်းသည် ကျူရိုးဖြင့်ငင်၍ ရေကိုသောက်သောကာလ၌ ထိုအလုံးစုံသောမျောက်တို့သည်လည်း ကမ်းနား၌နေကုန်လျက် ရေကို သောက်ကုန်၏။ ထိုသို့ မျောက်တို့သည် ရေကိုသောက်ကုန်ပြီးသော် ဒကရက္ခိုသ်သည် တစုံတခုသော မျောက်ကိုမရ၍ နှလုံးမသာ၍ မိမိနေရာသို့သာလျှင် ပြန်သွားလေ၏။ ဘုရားလောင်းသည်လည်း ပရိသတ်တို့နှင့်တကွ တောသို့ ဝင်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည်ကား ရဟန်းတို့ ဤကျူရိုးတို့၏ တခုတည်းသော အပေါက်ရှိသည်၏ အဖြစ်သည် ငါ၏သာလျှင် ရှေးအဓိဋ္ဌာန်ကြောင့် ဖြစ်သတည်းဟု ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေကိုစပ်၍ ယခုအခါ ဒေဝဒတ်သည် ထိုအခါ ဒကရက္ခိုသ်ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရား၏ပရိသတ်သည် ထိုအခါ မျောက်မင်းပရိသတ်တို့သည် ဖြစ်ဘူးကုန်ပြီး ယခုအခါ ငါဘုရားသည် ထိုအခါ မျောက်မင်း ဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

ကျူ လ, ငုံး, အိမ်၊ ထုံးမတိမ်၊ ဘုန်းရှိန် ကမ္ဘာတည်

ဆယ်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော နဠကပါနဇာတ်သည် ပြီး၏။

သီလဝဂ် ပြီး၏။

*****