ပုပ္ဖရတ္တဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၇။ ပုပ္ဖရတ္တဇာတ်

မိန်းမကိုမှီ၍ တံကျင်လျှိုခံရပြီးမှ ငရဲသို့ကျသော အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည်န ယိဒံ ဒုက္ခံ အဒုံ ဒုက္ခံ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤပုပ္ဖရတ္တဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံး နေတော်မူစဉ် တယောက်သော ငြီးငွေ့သော ရဟန်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုစကားကိုချဲ့ဦးအံ့၊ ထိုရဟန်းကို မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်း သင်သည် ငြီးငွေ့သတတ်ဟူသည် မှန်သလောဟု မေးတော်မူသည်ရှိသော် အရှင်ဘုရား မှန်ပေ၏ဟု နားတော်လျှောက်၏။ အဘယ် သူသည် ငြီးငွေ့စေအပ်သနည်းဟု မေးတော်မူသည်ရှိသော် မယားဟောင်းသည် ငြီးငွေ့စေအပ်သည်ဟု နားတော်လျှောက်၍ အရှင်ဘုရား ထိုမိန်းမသည် ချိုသောလက်ရှိ၏။ ထိုမိန်းမနှင့် ကင်း၍နေခြင်းငှါ မတတ်နိုင်ဟု လျှောက်၏။ ထိုအခါ ထိုရဟန်းကို မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်း ဤမိန်းမသည် သင့်အား အကျိုးမရှိသည်ကိုပြု၏။ ရှေး၌လည်း သင်သည် ထိုမိန်းမမှီ၍ တံကျင်၌လျှိုအပ်လျက် ထိုမိန်းမကိုလျှင် တောင့်တလျှက်သေ၍ ငရဲ၌ဖြစ်၏။ ယခုအခါ အဘယ့်ကြောင့် တဖန် တောင့်တပြန်သနည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကိုဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာ ဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်း ပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် အာကာသဇိုဝ်းနတ်ဖြစ်၏။ ထိုအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် တန်ဆောင်မုန်းလ ညဉ့်၌လှည့်လည်သောပွဲသဘင်သည် ဖြစ်၏။ မြို့ကို နတ်မြို့ကိုကဲ့သို့ တန်ဆာဆင်ကုန်၏။ အလုံးစုံသော လူသည် ပွဲသဘင်ကစားခြင်းကို မှီသည်ဖြစ်၏။ တယောက်သော သူဆင်းရဲအားကား တခုသာလျှင်ဖြစ်သော တခဲနက်သောပုဆိုးစုံသည် ရှိသည်ဖြစ်၏။ ထိုယောက်ျားသည် ပုဆိုးစုံကို ကောင်းစွာ ဖွပ်ခြင်းဖြင့် ဖွပ်စေ၍ ခေါက်စေ၍ အတွန့်တရာ အတွန့်တထောင်ကို ပြုစေ၍ထား၏။ ထိုအခါ ထိုယောက်ျားကို မယားသည် အရှင်သည် တထည်သော ဝတ်ပန်းဆိုးအဝတ်ကိုဝတ်၍ တထည်သော ဝတ်ပန်းဆိုးပုဆိုးကိုရုံ၍ သင်၏ လည်၌ ဘက်၍ တန်ဆောင်မုန်းလ ညဉ့်အခါ၌ လှည့်လည်ခြင်းကို လှည့်လည်အံ့သောငှါ အလိုရှိ၏ဟု ဆို၏။

ရှင်မ အဘယ်မှာ ဆင်းရဲကုန်သောငါတို့အား ဝတ်ပန်းဆိုး အဝတ်ကိုရတုံအံ့နည်း။ ဖြူစင်သောအဝတ်ကိုဝတ်၍ ကစားလော့ဟု ဆို၏။ ဝတ်ပန်းဆိုးအဝတ်ကို မရသည်ရှိသော် ပွဲသဘင် ကစားခြင်းကို မကစားအံ့၊ သင်သည် တပါးသောမိန်းမကိုခေါ်၍ ကစားလေလော့ဟု ဆို၏။ ရှင်မ အဘယ့်ကြောင့် နှိပ်စက်ဘိသနည်း၊ အဘယ်မှာ ငါတို့အား ဝတ်ပန်းဆိုး ပုဆိုးအဝတ်ကိုရတုံအံ့နည်းဟု ဆို၏။ အရှင်ယောက်ျားအားအလိုရှိသည်ရှိသော် အဘယ်မှာ မရရှိတုံအံ့နည်း၊ မင်း၏ဝတ်ပန်းခင်း၌ များစွာသော ဝတ်ပန်းသည် ရှိသည်မဟုတ်လောဟု ဆို၏။ ရှင်မ ထိုအရပ်သည် ရက္ခိုသ်သိမ်းဆည်းသော ရေကန်နှင့်တူ၏။ များသော အစောင့်အရှောက် ရှိ၏။ ကပ်အံ့သောငှါ မတတ်ကောင်း၊ သင်သည် ထိုအမှုကို မနှစ်သက်လင့်၊ ရတိုင်းသောအဝတ်ဖြင့်လျှင် ရောင့်ရဲလောဟု ဆို၏။ အရှင်ညဉ့်အဘို့၌ အမိုက်သည်ရှိခဲ့သော် ယောကျ်ား၏ မရောက်ရာအရပ်မည်သည် မရှိဟု ဆို၏။ ထိုယောက်ျားသည် ထိုမိန်းမသည် အဖန် တလဲလဲ ဆိုသည်ရှိသော် ကိလေသာ၏အစွမ်းအားဖြင့် ထိုမိန်းမ၏စကားကိုလိုက်နာ၍ ရှင်မ ဤသို့ဖြစ်စေ မကြံလင့်ဟု ထိုမယားကိုနှစ်သိမ့်စေ၍ ညဉ့်အဘို့၌ အသက်ကိုစွန့်၍ မြို့မှထွက်၍ မင်း၏ဝတ်ပန်းခင်းသို့သွား၍ စောင်ရန်းကိုနင်း၍ ယာတွင်းသို့ ဝင်၏။

စောင့်ရှောက်ကုန်သောသူတို့သည် ဆောင်ရန်းသံကိုကြား၍ ခိုးသူ ခိုးသူဟု ခြံရံကုန်ပြီးသည်ရှိသော် ဖမ်းကုန်၍ ရေရွတ် ထောင်းခတ် နှောင် ဖွဲ့၍ ညဉ့်သည်လင်းသည်ရှိသော် မင်းအား ပြကုန်၏။ မင်းသည် သွားကြကုန်၊ ထိုသူခိုးကို တံ ကျင်ဖြင့် လျှိုလေကုန်ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ထိုခိုးသူကို လက်ပြန်ဖွဲ့၍ သူသတ်စည်ကြီးကို တီးလျှက် မြို့မှထွက်၍ တံကျင်လျှိုကုန်၏။ ပြင်းစွာသော ဝေဒနာတို့သည် ဖြစ်ကုန်၏။ ကျီးတို့သည် ဦး ခေါင်း၌ နားကုန်၍ သံတံကျင်နှင့်တူကုန်သော နှုတ်သီးတို့ဖြင့် မျက်စိတို့ကိုထိုးကုန်၏။ ထိုယောက်ျားသည် ထိုသို့သောဆင်းရဲကို နှလုံးမသွင်းမူ၍ ထိုမိန်းမကိုသာလျှင် အောက်မေ့၍ တခဲနက်သော ဝတ်ပန်းဆိုး အဝတ်ကိုဝတ်လျက် လည်၌ဘက်ခြင်းငှါအလိုရှိသော မောင်နှံအစုံရှိသော ထိုသို့သဘောရှိသော မိန်းမနှင့်တကွ တန်ဆောင်မုန်းလ ညဉ့်၌လှည့်လည်ခြင်းမှ ငါသည်ယုတ်၏ဟု ဆိုလို၍-

၁၄၇။ န ယိဒံ ဒုက္ခံ အဒုံ ဒုက္ခံ၊ ယံ မံ တုဒတိ ဝါယသော။
ယံ သာမာ ပုပ္ဖရတ္တေန၊ ကတ္တိကံ နာနုဘောဿတိ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၁၄၇။ ဝါယသော၊ ကျီးသည်။ မံ၊ ငါ့ကို။ ယံ တုဒတိ၊ အကြင် သံတံကျင်နှင့်တူသော နှုတ်သီးဖြင့်ထိုးခြင်းသည် ဖြစ်၏။ ဣဒံ၊ ဤထိုးခြင်းသည်။ န ဒုက္ခံ၊ မဆင်းရဲ။ သာမာ၊ ရွှေသော အဆင်းရှိသော မိန်းမသည်။ ပုပ္ဖရတ္တေန၊ ဝတ်ပန်းဆိုး အဝတ်ဖြင့်။ ကတ္တိကံ၊ တန်ဆောင်မုန်းလပွဲသဘင်ကို။ ယံ နာနုဘောဿတိ၊ အကြင် မခံစားရခြင်းသည် ဖြစ်လတ္တံ့။ အဒုံ၊ ထိုမောင်နှံတွဲ၍ ပွဲသဘင် မခံစားရဘဲ အလွဲကြီးလွဲသော ဆင်းရဲသည်သာ လျှင်။ ဒုက္ခံ၊ ငါ့အား ဆင်းရဲ၏။

ထိုယောက်ျားသည် ဤသို့ မာတုဂါမကိုအာရုံပြု၍ မြည်တမ်းလျှက်လျှင်သေ၍ ငရဲ၌ ဖြစ်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ လင် မယားတို့သည် ထိုအခါ လင်မယား ဖြစ်ဘူးကုန်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ထိုအကြောင်းကို မျက်မှောက်ပြု၍တည်သော အာကာသဇိုဝ်းနတ် ဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

မိန်းမကိုမှီ၊ တံကျင်သီ၊ သေပြီ ငရဲရောက်

ခုနစ်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ပုပ္ဖရတ္တဇာတ်သည် ပြီး၏။

*****