မဟာမောဂ္ဂလ္လာနတ္ထေရပဉှဝတ္ထုဂါထာ
၁၇-ကောဓဝဂ်
၄-မဟာမောဂ္ဂလာနတ္ထေရပဥှဝတ္ထုပါဠိဂါထာ
ဧတေဟိ တီဟိ ဌာနေဟိ, ဂစ္ဆေ ဒေဝါန သန္တိကေ။
သစ္စံ၊ မှန်သောစကားကို။ ဘဏေ၊ ပြောဆိုရာ၏။ န ကုဇ္ဈေယျ၊ သူတပါးအား အမျက်မထွက်ရာ။ ယာစိတော၊ သီလရှိသူတို့က တောင်းခံအပ်သည်။ (သမာနော ဖြစ်လသော်။) အပ္ပမ္ပိ၊ အနည်းငယ်မျှကိုသော်လည်း။ ဒဇ္ဇာ၊ ပေးလှူရာ၏။ တီဟိ၊ သုံး ပါးကုန်သော။ ဧတေဟိ ဌာနေဟိ၊ ဤအကြောင်းတို့ကြောင့်။ ဒေဝါနံ၊ နတ်တို့၏။ သန္တိကေ၊ အထံသို့။၁ ဂစ္ဆေ၊ ရောက်နိုင်၏။ (ပါ-၂၂၃)
၁။ သန္တိကေ။ ။ အမနံ နိဋ္ဌာနဂမနန္တိ အန္တော, ဩသာနံ(ဒီ၊ဋီ၊၃, ၁၉၃)၊ အမတိ ယာတီတိ အန္တော၊[အမ+တ၊-မောဂ်-၇၊၈၂။] သဟ+အန္တေန ယံ ဝတ္တတီတိ သန္တံ၊ သန္တံယေဝ သန္တိကံ၊ “ဒေဝလောကံ”ဟု ဖွင့်သဖြင့် ကံအနက်၌ သ္မိံသက်၊ (တစ်နည်း)တေသုဝုဒ္ဓိဖြင့် အံဝိဘတ်ကို ဧ ပြု၊ (တစ်နည်း)ဒုတိယာဝိဘတ်မှ သတ္တမီသို့ ပြန်နေသော ဝိဘတ္တိဝိပလ္လာသ၊ (တစ်နည်း)ဒုတိယာ ဧကဝုစ်မှ ဗဟုဝုစ်သို့ ပြန်နေသော ဝစနဝိပလ္လာသ၊ (တစ်နည်း)ဗဟုမှိ ဝိယ ဧကမှိပိ(နီတိ-၆၇၇) သုတ်ဖြင့် ဒုတိယာဧကဝုစ်အနက်၌ ဗဟုဝုစ်ယောဝိဘတ်သက်-ဟုကြံ။
ဥတ္တရာဥပါသိကာဝတ္ထုဂါထာနိဿယပြီးပြီ။