မာတုပေါသကဂိဇ္ဈဇာတ်
သတ္တကနိပါတ် - ကုက္ကုဝဂ်
၄။ ဂိဇ္ဈဇာတ်
မိဘတို့၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးကြောင့် သေဘေးမှလွတ်ခြင်း
ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသခင်သည် တေ ကထံ နု ကရိဿန္တိ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဂိဇ္စျဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် အမိကိုလုပ်ကျွေးသော ရဟန်းတစ်ပါးကို အကြောင်း ပြု၍ ဟောတော်မူ၏။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထုသည် သာမဇာတ်၌ ထင်စွာဖြစ်လတ္တံ့။
အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် လင်းတမျိုး၌ဖြစ်၍ အရွယ်သို့ရောက်လတ်သော် ကြီးကုန်သော ယုတ်သော မျက်စိရှိကုန်သော မိဘတို့ကို လင်းတဂူ၌ထား၍ နွားသား အစရှိသည်တို့ကို ဆောင်ယူ၍ မွေး၏။
မိဘကျေးမွေးသော လင်းတ
ထိုအခါ ဗာရာဏသီပြည်၏အနီး သုသာန်၌ တစမယောက်သော မုဆိုးသည် မမှတ်မူ၍ လင်းတတို့၏ ကျရာအရပ်၌ ကျော့ကွင်းကို ထောင်၏။
ကျော့ကွင်းမိ၍ ငိုပုံ
ထိုအခါ တစ်နေ့သ၌ ဘုရားလောင်းသည် နွားသား အစရှိသည်တို့ကို ရှာလျက် သုသာန်သို့ ဝင်သည်ရှိသော် ကျော့ကွင်း၌မိ၍ မိမိအကျိုးငှာ မအောက်မေ့။ ကြီးကုန်သော ယုတ်သော မျက်စိရှိကုန်သော မိဘတို့ကိုသာ အောက်မေ့၍ ငါ၏ မိဘတို့သည် အသို့လျှင် မျှကုန်လတ္တံ့နည်း၊ ငါ့အား ကျော့ကွင်းမိသည်၏ အဖြစ်ကိုလည်း မသိကုန်၊ ကိုးကွယ်ရာ အထောက်အပံ့ မရှိကုန်သည်ဖြစ်၍ တောင်လိုဏ်၌လျှင် ခြောက်၍ သေကုန်ယောင်တကား ဟု မြည်တမ်းလိုရကား-
အဟံ ဗဒ္ဓေါသ္မိ ပါသေန၊ နိလီယဿ ဝသံ ဂတော။
ဟူသော ရှေးဦးစွာ ဤဂါထာကိုဆို၏။
၂၂။ အဟံ၊ ငါ့ကို။ ပါခသန၊ ကျော့ကွင်းသည်။ ဗဒ္ဓေါ၊ မိသည်။ အသ္မိ၊ ဖြစ်၏။ အဟံ၊ ငါသည်။ နိလီယဿ၊ နိလီယမည်သော မုဆိုး၏။ ဝသံ၊ နိုင်ငံ့သို့။ ဂတော၊ လိုက်ရ၏။ ဝုဒ္ဓါ၊ ကြီးကုန်သော။ ဂိရိဒရီသယာ၊ တောင်လိုဏ်၌ နေကုန်သော။ တေ၊ ထိုမိဘတို့သည်။ ကထံ နု၊ အသို့လျှင်။ ကရိဿန္တိ၊ ပြုကုန်လတ္တံ့နည်း။
ငှက်ငိုတာ မမြင်ဘူးပါ
ထိုအခါ မုဆိုးသည် လင်းတမင်းငိုသံကို ကြား၍-
န မေ သုတော ဝါ ဒိဋ္ဌော ဝါ၊ ဘာသန္တော မာနုသိံ ဒိဇော။
ဟူသော နှစ်ခုမြောက်သော ဤဂါထာကိုဆို၏။
၂၃။ ဂိဇ္ဈ၊ လင်းတ။ တွံ၊ သင်သည်။ ကိံ၊ အသို့။ ပရိဒေဝေသိ၊ ငိုကြွေးသနည်း။ တေ၊ သင်၏။ ပရိဒေဝနာ၊ ငိုကြွေးခြင်းသည်။ ကာ နု၊ အသို့နည်း။ မာနုသိံ၊ လူတို့၏စကားကို။ ဘာသန္တော၊ ဆိုသော။ ဒိဇော၊ ငှက်ကို။ မေ၊ ငါသည်။ န ဒိဋ္ဌော ဝါ၊ မြင်လည်းမမြင်စဘူး။ န သုတော ဝါ၊ ကြားလည်း မကြားစဘူး။
မိဘတို့အတွက် စိုးရိမ်ပါသည်
ထို နောင်မှ လင်တမင်းသည် -
တေ ကထံ နု ကရိဿန္တိ၊ အဟံ ဝသံ ဂတော တဝ။
ဟူသော ဤဂါထာကိုဆို၏။
၂၄။ နေသာဒ၊ မုဆိုး။ အဟံ၊ ငါသည်။ ဝုဒ္ဓေ၊ ကြီးကုန်သော။ ဂိရိဒရီသယေ၊ တောင်လိုဏ်၌နေကုန်သော။ မာတာပိတရော၊ မိဘတို့ကို။ ဘရာမိ၊ မွေး၏။ အဟံ၊ ငါသည်။ တဝ၊ သင်၏။ ဝသံ၊ နိုင်ငံသို့။ ဂတော၊ လိုက်ရသည်ရှိသော်။ တေ၊ ထိုမိဘတို့သည်။ ကထံ နု၊ အသို့လျှင်။ ကရိဿန္တိ၊ ပြုကုန်လတ္တံ့နည်း။
ကျော့ကွင်းကို မမြင်ဘူးလား
ထို့နောင်မှ မုဆိုးသည်-
ကသ္မာ ဇာလဉ္စ ပါသဉ္စ၊ အာသဇ္ဇာပိ န ဗုဇ္ဈသိ။
ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။
၂၅။ ဂိဇ္ဈော၊ လင်းတသည်။ ယောဇနသတံ၊ ယူဇနာ တစ်ရာကို။ အတိက္ကမ္မ၊ လွန်၍။ ဌိတာ၊ တည်ကုန်သော။ ကုဏပါနီ၊ အကောင်တို့ကို။ အဝေက္ခတိ၊ မြင်၏။ ဣတိ၊ ဤသို့။ ယံ နု ဝစနံ၊ အကြင်စကားကို။ လောကေ၊ လောက၌။ ကထီယတိ၊ ဆိုအပ်၏။ အထ၊ ထိုသို့ဖြစ်လျက်။ ကသ္မာ၊ အဘယ့်ကြောင့်။ တွံ၊ သင်သည်။ ဇာလဉ္စ၊ ကွန်သို့လည်းကောင်း။ ပါသဉ္စ၊ ကျော့ကွင်းသို့လည်းကောင်း။ အာသဇ္ဇာပိ၊ ရောက်၍လည်း။ န ဗုဇ္စျသိ၊ မသိသနည်း။
ပျက်စီးလိုလျှင် ဘာမှမမြင်
ထို နောင်မှ လင်းတမင်းသည် -
အထ ဇာလဉ္စ ပါသဉ္စ၊ အာသဇ္ဇာပိ န ဗုဇ္ဈတိ။
ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။
၂၆။ နေသာဒ၊ မုဆိုး။ ပေါသော၊ သတ္တဝါသည်။ ဇီဝိတသင်္ခယေ၊ အသက်ကုန်လိုခြင်းကြောင့်။ ယဒါ၊ အကြင်အခါ၌။ ပရာဘဝေါ၊ ပျက်စီးလိုသည်။ ဟောတိ၊ ဖြစ်၏။ အထ၊ ထိုအခါ၌။ ဇာလဉ္စ၊ ကွန်သို့လည်းကောင်း။ ပါသဉ္စ၊ ကျော့ ကွင်းသို့လည်းကောင်း။ အာသဇ္ဇာပိ၊ ရောက်၍လည်း။ န ဗုဇ္စျတိ၊ မသိ။
ငါပြန်လွှတ်ပါတယ်
မုဆိုးသည် ဘုရားလောင်း၏ တရားစကားကို နာရ၍ ပညာရှိသော လင်းတမင်းသည် ငိုကြွေးသော်လည်း မိမိအကျိုးငှာ မငိုကြွေး၊ မိဘတို့၏ အကျိုးငှာသာ ငိုကြွေး၏။ ဤလင်းတမင်းကို သတ်အံ့သောငှာ မသင့်ဟု လင်းတမင်းအား နှစ်သက်၍ -
မယာ တွံ သမနုညာတော၊ သောတ္ထိံ ပဿာဟိ ဉာတကေ။
ဟူသော ဤခြောက်ခုမြောက်သော ဂါထာကို ဆို၏။
၂၇။ ဂိဇ္စျရာဇ၊ လင်းတမင်း။ တွံ၊ သင်သည်။ ဝုဒ္ဓေ၊ ကြီးကုန်သော။ ဂိရိဒရီသယေ၊ တောင်လိုဏ်၌နေကုန်သော။ မာတာပိတရော၊ မိဘတို့ကို။ ဘရဿု၊ မွေးလေလော့။ မယာ၊ ငါသည်။ တွံ၊ သင့်ကို။ သမနု ညာတော၊ ခွင့်ပြုအပ်၏။ ဉာတကေ၊ ဆွေမျိုးတို့ကို။ သောတ္ထိံ၊ ချမ်းသာစွာ။ ပဿာဟိ၊ ရှုလေလော့။
မုဆိုးကြီး ချမ်းသာပါစေ
ဤသို့ဆို၍ ချစ်သောစိတ်၊ နူးညံ့သောစိတ်ဖြင့် ကျော့ကွင်းကို ဖြေ၏။ သေမင်းခံတွင်းမှ လွတ်၍ ချမ်းသာခြင်းရှိသော ဘုရားလောင်းသည် မုဆိုးအား အနုမောဒနာ ပြုလိုသည်ဖြစ်၍-
ဘရိဿံ မာတာပိတရော၊ ဝုဒ္ဓေ ဂိရိဒရီသယေ။
ဟူသော အဆုံးဖြစ်သော ဤဂါထာကို ဆို၏။
၂၈။ လုဒ္ဒက၊ မုဆိုး။ ဧဝံ၊ ဤအတူ။ တွံ၊ သင်သည်။ သဗ္ဗေဟိ၊ ခပ်သိမ်းကုန်သော။ ဉာတိဘိ၊ အဆွေ အမျိုးတို့နှင့်။ သဟ၊ တကွ။ နန္ဒဿု၊ နှစ်သက်လေလော့။ အဟံ၊ ငါသည်။ ဝုဒ္ဓေ၊ ကြီးကုန်သော။ ဂိရိဒရီသယေ၊ တောင်လိုဏ်၌ နေကုန်သော။ မာတာ ပိဘရော၊ မိဘတို့ကို။ ဘရိဿံ၊ မွေးပါအံ့။
ဤသို့ဆို၍ ခံတွင်းပြည့်အောင် အသားကိုယူ၍ မိဘတို့အား ပေး၏။
ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူ၍ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူသည်၏ အဆုံး၌ အမိကို လုပ်ကျွေးသော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်၏။ ဇာတ်ကို အဘယ်သို့ ပေါင်းတော်မူသနည်းဟူမူကား... ယခုအခါ ဆန္နသည် ထိုအခါ မုဆိုးဖြစ်ပြီး၊ ယခုအခါ မြတ်သောမင်းမျိုးတို့သည် ထိုအခါ မိဘတို့ဖြစ်ကုန်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ လင်းတမင်း ဖြစ်ပြီ။ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။
ပျက်စီးဖို့ဖန်၊ သေချိန်တန်၊ ဘေးရန်မမြင်ရာ
လေးခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ဂိဇ္ဈဇာတ်သည် ပြီး၏။
*****