ဝေဿန္တရာဇာတ်တော်ကြီး/ပဏာမ
နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ
“ဝေရံ အဝေရေန ပဝေဇယန္တံ၊ သန္တံ အသန္တံ ဝုပသန္တကံပိ။
တတျံ မမာလင်္ကကရံ ပဏမျ၊ ရာသိဿ ပါဒါဒိ တနာမ ဝါစေ။”
(ဣန္ဒဝဇိရာ ဂါထာ)
အဟံ၊ အကျွန်ုပ်သည်။ ဝေရံ၊ ဒေဝဒတ်, စိဉ္စမာနဝိကာ အစရှိသော ယုတ်မာညစ်ဆိုး ရန်သူမျိုးကို။ အဝေရေန၊ ရန်တုံ့မမူ ကြည်ဖြူမြတ်လေး မွှေးကြိုင်စွာသော မဟာကရုဏာ မေတ္တာတော်ဖြင့်။ ဝါ၊ ဝေရံ၊ ၁၅၀၀-ကိလေသာတည်းဟူသော အတွင်းရန်ကို။ အဝေရေန၊ ကိလေသာမကပ်သော အရဟတ္တမဂ်ဉာဏ်ဖြင့်။ ပဝေဇယန္တံ၊ မကြွင်းမကျန် ပယ်လှန်နှိပ်ကွပ်လျက် သဗ္ဗညုတအထွတ် အရိယမဂ်ဉာဏ် ဝေဇယန်ရွှေနန်းသခင် ဘုရင်တကာတို့၏သေဌ်နင်း ရဟန်းမင်းဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားကိုလည်းကောင်း။ သန္တဉ္စ၊ ပရမတ္ထအားဖြင့် ထင်ရှားရှိသော ချီးမွမ်းအပ်မြတ်သော ၁၀-ပါးသော တရားတော်မြတ်ကို လည်းကောင်း။ အသန္တံ ဝုပသန္တကံပိ၊ မသူတော်တရားကို ငြိမ်းစေသောအားဖြင့် သူတော်ကောင်းတရားနှင့်ပြည့်စုံသော ပရမတ္ထသံဃာ, သမ္မုတိသံဃာတော် အပေါင်းကိုလည်းကောင်း။ တတျံ-တံ ရတနာတ္တယံ၊ ထိုရတနာ ၃-ပါး တို့၏အပေါင်းကို။ ပဏာမာမိ၊ ရှိခိုးပါ၏။ မမ၊ ငါ၏။ အလင်္ကကရံ၊ တတ်လိမ္မာကြောင်း ကောင်းမြတ်လှစွာ ပညာသုတတည်းဟူသော တန်ဆာဆင်ခြင်းကို ပြုတတ်ထသော။ ဝါ၊ မမ၊ အကျွန်ုပ်ကို။ အလင်္ကကရံ၊ ဆုံးမပဲ့ပြင် သင်ကြားခြင်း နည်းဥပဒေသ သုတပညာဖြင့် တန်ဆာဆင်တော်မူတတ်သော။ ဝါ၊ မမာလင်္ကကရံ၊ မင်းပုဏ္ဏားအစရှိသော ပရိသတ် ၄-ပါးတို့၏ မြတ်နိုးကြည်ညိုဖွယ် စင်ကြယ်သောသီလဓုရ ၂-ဖြာတည်းဟူသော တန်ဆာဖြင့် တင့်တယ်သော ဂုဏ်အသရေ ရှိတော်မူထသော။ ဂရုမ္ပိ၊ ဆရာ ကျေးဇူးရှင်ကိုလည်း။ ပဏမာမိ၊ ရှိခိုးပါ၏။ ပဏမျ၊ ရှိခိုးဦး၍။ အဿဝုတ္တဿ၊ ဤပဏာမဂါထာ၏။ ပါဒါဒိ၊ ၄ ပါဒအစ၌တည်သော အက္ခရာ ၄-လုံးကို။ ရာသိသမ္ဗန္ဓံကတွာ၊ အစဉ်အတိုင်း စပ်ယှဉ်၍။ တနာမံ-တေန အက္ခရေန လဒ္ဓနာမကံ၊ ထိုအက္ခရာ၄-လုံးဖြင့် “ဝေဿန္တရာ”ဟု ရအပ်သောအမည်ရှိသော ဇာတ်တော်ကို။ မြန်မာဘာသာယ၊ မြန်မာတို့ဘာသာ သိသာမှတ်လွယ် ဓိပ္ပာယ်ထုတ်ဖွေ စကားပြေဖြင့်။ ဝါစေ-ဝါစေဿံ၊ ယာစကပုဂ္ဂိုလ်၏ အလိုနှင့်လျော်စွာ ဒေသနာရင်း မကြွင်းကုန်စင် ရေးစီရင်အံ့။
(ဤဂါထာ၌ ၄-ပါဒ၏ အက္ခရာ ၄-လုံးဟူသည်ကား ပထမပါဒ၌ ဝေ-ဟူသော အက္ခရာ, ဒုတိယပါဒ၌ သန်-ဟူသော အက္ခရာ, တတိယပါဒ၌ တ-ဟူသော အက္ခရာ , စတုတ္ထပါဒ၌ ရာ-ဟူသောအက္ခရာ၊ ဤ၄-လုံးကို အစဉ်အတိုင်း ဝေဿန္တရာဟု ယှဉ်၍ ဤဇာတ်တော်၏အမည်ကိုယူပါ ဆိုလိုသည်။)