သမ္ဗဟုလဘိက္ခုဝတ္ထု -၃

by အရှင်ဓမ္မဿာမီဘိဝံသ

၇။ များစွာသောရဟန်းတို့ဝတ္ထု

နဂရံ ယထာအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် များစွာသော အာဂန္တုကဖြစ်ကြကုန်သော ရဟန်းတို့ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။

မိမိကိုယ်ကို လုံခြုံအောင်စောင့်သင့်ခြင်း

ထိုရဟန်းတို့သည် တစ်ခုသော ပစ္စန္တရစ်၌ ဝါကပ်ပြီးလျှင် ရှေးဦးစွာသောကာလ၌ ချမ်းသာစွာ နေကြကုန်သတတ်၊ အလယ်ဖြစ်သောလ၌ ခိုးသူတို့သည် လာကြ၍ ထိုရဟန်းတို့၏ ဆွမ်းခံရွာတို့ကို တိုက်ခိုက်ဖျက်ဆီးပြီးလျှင် သုံ့ရလူတို့ကို ဖမ်းယူ၍ သွားကြလေကုန်၏။ ထိုအခါမှစ၍ လူတို့သည် ခိုးသူတို့ကို တားမြစ်ခြင်းအကျိုးငှာ ထိုပစ္စန္တရစ်မြို့ကို ပြုပြင်ကြရကုန်သဖြင့် ထိုရဟန်းတို့ကို ရိုသေစွာ လုပ်ကျွေးဆည်းကပ်ခြင်းငှာ အခွင့်ကိုမရနိုင်ကြကုန်၊ ထိုရဟန်းတို့သည် မချမ်းမသာ ဆင်းရဲလှစွာ ဝါတွင်းပတ်လုံးနေပြီးလျှင် ဝါကျွတ်လတ်ကုန်သည်ရှိသော် မြတ်စွာဘုရားအား ဖူးမြင်ခြင်းငှာ သာဝတ္ထိပြည်သို့သွား၍ မြတ်စွာဘုရားကို ရှိခိုးပြီးလျှင် တင့်အပ်လျောက်ပတ်သောအရပ်၌ နေကြလေကုန်၏။

(စစ်တိုက်၍လည်းကောင်း၊ ဓားပြတိုက်၍လည်းကောင်း အရှင်လတ်လတ် ဖမ်းယူသွားအပ်သောသူတို့ကို သုံ့ရလူတို့ဟု ခေါ်သည်။)

မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုအာဂန္တုက ရဟန်းတို့နှင့် အတူတကွ အစေ့အစပ်စကား ပြောကြားလတ်ပြီးသည်ရှိသော် “ချစ်သားရဟန်းတို့- အသို့နည်း၊ ချမ်းသာစွာ နေကြရကုန်၏လော”ဟု မေးတော်မူသောကြောင့် “မြတ်စွာဘုရား- တပည့်တော်တို့သည် ရှေးဦးစွာသောကာလ၌ ချမ်းသာစွာ နေကြရပါကုန်၏။ အလယ်ဖြစ်သောလ၌ ခိုးသူတို့သည် ရွာကို တိုက်ခိုက်ဖျက်ဆီးကြပါသည်။ ထိုအခါမှစ၍ လူတို့သည် မြို့ကို ပြုပြင်ကြရကုန်သောကြောင့် ရိုသေစွာ လုပ်ကျွေးဆည်းကပ်ခြင်းငှာ အခွင့်ကို မရကြပါ။ ထို့ကြောင့် ချမ်းသာစွာ ဝါတွင်းပတ်လုံး မနေကြရပါဘုရား”ဟု နားတော်လျှောက်လတ်သော် “ချစ်သားရဟန်းတို့- သင်တို့သည် ထွေရာလေးပါး မကြံကြကုန်လင့်၊ ချမ်းသာစွာ နေရခြင်းမည်သည်ကို အခါခပ်သိမ်း ရနိုင်ခဲ၏။ ရဟန်းမည်သည်ကား ထိုလူတို့သည် မြို့ကို လုံခြုံအောင် စောင့်ရှောက်ကြကုန်သကဲ့သို့ ဤအတူ အတ္တဘောကိုသာလျှင် လုံခြုံအောင် စောင့်ရှောက်ခြင်းငှာ သင့်လျော်၏”ဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဂါထာကို ဟောတော်မူလေ၏။

ဒေသနာတော်

[၃၁၅] နဂရံ ယထာ ပစ္စန္တံ၊ ဂုတ္တံ သန္တရဗာဟိရံ။
ဧဝံ ဂေါပေထ အတ္တာနံ၊ ခဏော ဝေါ မာ ဥပစ္စဂါ။
ခဏာတီတာ ဟိ သောစန္တိ၊ နိရယမှိ သမပ္ပိတာ။

ပစ္စန္တံ၊ အစွန်းဖြစ်သော။ နဂရံ၊ မြို့ကို။ သန္တရဗာဟိရံ၊ အတွင်းအပနှင့်တကွ။ ဂုတ္တံ ယထာ၊ လုံခြုံအောင်ပြုသကဲ့သို့။ ဧဝံ၊ ဤအတူ။ အတ္တာနံ၊ မိမိကိုယ်ကို။ ဂေါပေထ၊ လုံခြုံစေကုန်လော့။

(ချစ်သားရဟန်းတို့- ထိုလူတို့သည် ထိုအစွန်ဖြစ်သော မြို့ကို တံခါး,တံတိုင်း စသည်ပြုကုန်လျက် အတွင်းနှင့်တကွလည်းကောင်း၊ ပြအိုး,ကျုံး စသည်တို့ကို ခိုင်ခံ့အောင် ပြုကုန်လျက် အပနှင့်တကွလည်းကောင်း၊ ဤသို့ အတွင်းအပနှင့်တကွ ကောင်းစွာလုံခြုံအောင် ပြုဘိသကဲ့သို့ ထို့အတူ သင်ချစ်သားတို့သည်လည်း သတိကိုဖြစ်စေလျက် အဇ္ဈတ္တိက ခြောက်ဒွါရတို့ကို ပိတ်သဖြင့် တံခါးစောင့် သတိကို မလွှတ်မူ၍လည်းကောင်း၊ ထိုအဇ္ဈတ္တိကဒွါရတို့သည် ထိုထိုအာရုံအဖြစ်ဖြင့် ယူအပ်ကုန်သော ခြောက်ပါးသော ဗာဟိရ အာယတနတို့ကိုလည်း ခိုင်ခံ့အောင်ပြုလျက် ထိုဗာဟိရ အာယတနတို့ မဝင်လာစိမ့်သောငှာ တံခါးစောင့် သတိကို မပယ်မူ၍လည်းကောင်း လှည့်လည်ကာ မိမိကိုယ်ကို လုံခြုံအောင် စောင့်ကြရမည်ဟူလို။)

ဝေါ၊ သင်တို့ကို။ ခဏာ၊ ဘုရားရှင် ပွင့်တော်မူရာဖြစ်သော အချိန်ကာလသည်။ မာ ဥပစ္စဂါ၊ မလွန်စေလင့်။

(ဤသို့ မိမိကိုယ်ကို မစောင့်ရှောက်သောပုဂ္ဂိုလ်ကို ဤဘုရား ပွင့်တော်မူရာ ဗုဒ္ဓုပ္ပါဒ ခဏသည်လည်းကောင်း၊ မဇ္ဈိမဒေသ၌ဖြစ်သော ခဏသည်လည်းကောင်း၊ သမ္မာဒိဋ္ဌိကိုရသော ခဏသည်လည်းကောင်း၊ အာယတန ခြောက်ပါးတို့၏ မချို့တဲ့သော ခဏသည်လည်းကောင်း ဤအလုံးစုံသော ခဏသည် လွန်သွားတတ်၏။ ထိုခဏသည် သင်တို့ကို မလွန်ပါစေနှင့်ဟူလို။)

ဟိ၊ ထိုစကားသင့်စွ။ ခဏာတီတာ၊ ဗုဒ္ဓုပ္ပါဒခဏကို လွန်ကြကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့သည်။ နိရယမှိ၊ ငရဲ၌။ သမပ္ပိတာ၊ ကျရောက်ကုန်သည်ဖြစ်၍။ သောစန္တိ၊ စိုးရိမ်ကြရကုန်၏။

ဒေသနာတော်၏အကျိုး

ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ ထိုအာဂန္တုက ရဟန်းတို့သည် ထိတ်လန့်ခြင်း ရှိကုန်သည်ဖြစ်၍ အရဟတ္တဖိုလ်၌ တည်ကြလေကုန်၏။