သူစိဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၂။ သူစိဇာတ်

ပညာ၏အစွမ်းဖြင့် အလိုဆန္ဒပြည့်ဝခြင်း

ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်ဘုရားသည် အကက္ကသံ အဖရုသံ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤသူစိဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ပညာပါရမီကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထုသည် မဟာဥမင်္ဂဇာတ်၌ ထင်စွာဖြစ်လတ္တံ့။ ထိုအခါ၌ သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့ကို ခေါ်တော်မူ၍ ရဟန်းတို့ ... ယခုအခါ၌သာလျှင် ငါဘုရားသည် ပညာရှိ၍ အကြောင်း၌ လိမ္မာသည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ငါဘုရားသည် ပညာရှိသည်ဖြစ်၍ အကြောင်း၌ လိမ္မာသည်သာလျှင်တည်း ဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ကာသိတိုင်း၌ ပန်းပဲအမျိုး၌ဖြစ်၍ အရွယ်ရောက်လတ်သော် အပြီးတိုင် တတ်အပ်ပြီးသော အတတ်ရှိသည် ဖြစ်၏။ မိဘတို့သည် ဆင်းရဲကုန်၏။ ထိုပန်းပဲတို့၏ ရွာမှ အနီး၌ အိမ်ခြေတစ်ထောင်ရှိသော ပန်းပဲရွာသည် ရှိ၏။

ပန်းပဲကြီးသမီး အလှမယ်

ထိုရွာ၌ ပန်းပဲတစ်ထောင်တို့၏ အကြီးဖြစ်သော ပန်းပဲသူကြီးသည် မင်းနှင့် အကျွမ်းဝင်၏။ ကြွယ်ဝ၏။ များသောဥစ္စာရှိ၏။ ထိုပန်းပဲသူကြီး ၏သမီးသည် မြတ်သော အဆင်းကို ဆောင်၏။ နတ်သမီးနှင့်တူ၏။ ဇနပဒကလျာဏီ၏ လက္ခဏာတို့နှင့် ပြည့်စုံ၏။ ထက်ဝန်းကျင်သော ရွာတို့၌ လူတို့သည် ပဲခွပ် ပုဆိန် ခက်ရင်း ထွန်သွား အစရှိသည်တို့ကို ပြုအံ့သောငှာ ထိုရွာသို့သွား၍ များသောအားဖြင့် သတို့ သမီးကို မြင်ကုန်၏။ ထိုလူတို့သည် မိမိတို့ရွာသို့ သွားကုန်၍ နေရာအရပ် အစရှိသည်တို့၌ ထိုသတို့သမီး၏ အဆင်းကို ချီးမွမ်းကုန်၏

ပန်းပဲလုလင် အပ်ရောင်း

ဘုရားလောင်းသည် ထိုစကားကို ကြား၍လျှင် ကြားချင်းဟူသော နှီးနှောခြင်းဖြင့် ဖွဲ့အပ်သည်ဖြစ်၍ သတို့ သမီးကို အလုပ်အကျွေးပြုအံ့ ဟု အမျိုးမြတ်သော သံကိုယူ၍ တစ်ခုသော သိမ်မွေ့စွာသော အပ်ကိုပြု၍ နားတို့ကို ထွင်း၍ ရေပေါ်အောင်ပြု၍ ထိုသို့သဘောရှိသည်လျှင်ဖြစ်သော တစ်ပါးလည်းဖြစ်သော အပ်အိမ်ကိုပြု၍ နားကိုထွင်း၏။ ဤသို့သောနည်းဖြင့် ထိုအပ်၏ ခုနစ်ခုကုန်သော အိမ်တို့ကို ပြု၏။

အသို့ပြုခြင်းငှာ တတ်နိုင်လတ္တံ့နည်းဟု ဆိုခြင်းငှာ မတတ်ကောင်း၊ ဘုရားလောင်းတို့အား ဉာဏ်ကြီးသည်၏ အဖြစ်ကြောင့် ပြုခြင်းသည် ပြည့်စုံသလျှင်ကတည်း။

ဘုရားလောင်းသည် ထိုအပ်ကို အပ်ကျည်၌ ထည့်၍ ခါးပိုက်၌ထား၍ ထိုရွာသို့သွား၍ ပန်းပဲသူကြီး၏နေရာ အိမ်လမ်းကိုမေး၍ ထိုအိမ်သို့သွား၍ တံခါး၌ရပ်၍ ငါ၏လက်မှ ဤသို့သဘောရှိသော အပ်ကို အဖိုးဖြင့် အဘယ်သူသည် ဝယ်ခြင်းငှာ အလိုရှိသနည်း ဟု အပ်ကို ချီးမွမ်းလျက် ပန်းပဲသူကြီး၏ အိမ်တံခါးသို့ သွား၍-

၈၃။ အကက္ကသံ အဖရုသံ၊ ခရဓောတံ သုပါသိယံ။
သုခုမံ တိခိဏဂ္ဂဉ္စ၊ ကော သူစိံ ကေတုမိစ္ဆတိ။

ဟူသော ရှေးဦးသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၈၃။ အကက္ကသံ၊ အကာမရှိထသော။ အဖရုသံ၊ မကြမ်းထသော။ ခရဓောတံ၊ သွေးကျောက်ဖြင့် ပွတ်အပ်ထသော။ သုပါသိယံ၊ ကောင်းစွာ နဖား ထွင်းအပ်သော။ သုခုမံ၊ သိမ် မွေ့ထသော။ တိလိဏဂ္ဂဉ္စ၊ ထက်သော အဖျားရှိသည်လည်းဖြစ်သော။ သူစိံ၊ အပ်ကို။ ကော၊ အဘယ်သူသည်။ ကေတုံ၊ ဝယ်ခြင်းငှာ။ ဣစ္ဆတိ၊ အလိုရှိသနည်း။

ဤသို့ဆို၍လည်း တစ်ဖန် ထိုအပ်ကို ချီးမွမ်းပြန်လိုရကား-

၈၄။ သုမဇ္ဇဉ္စ သုပါသဉ္စ၊ အနုပုဗ္ဗံ သုဝဋ္ဋိတံ။
ဃနဃာတိမံ ပဋိထဒ္ဓံ၊ ကော သုစိံ ကေတုမိစ္ဆတိ။

ဟူသော နှစ်ခုမြောက်သော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၈၄။ သုမဇ္ဇဉ္စ၊ ကုရုဝိန္ဒကမည်သော ကျောက်မှုန့်ဖြင့် ကောင်းစွာ ပွတ်အပ်သည်လည်း ဖြစ်ထသော။ သုပါသဉ္စ၊ ကောင်းစွာနဖားထွင်းအပ်သည်လည်း ဖြစ်ထသော။ အနုပုဗ္ဗံ၊ အစဉ်သဖြင့်။ သုဝဋ္ဋိတံ၊ ကောင်းစွာ လုံးသည်လည်း ဖြစ်သော။ ဃနဃာတိမံ၊ တူဖြင့်ခတ်အပ်သည်ရှိသော် ပေကို ထုတ် ချင်း ထွင်းထသော။ ပဋိထဒ္ဓံ၊ အလွန်မာသော။ သူစိံ၊ အပ်ကို။ ကော၊ အဘယ်သူသည်။ ကေတုံ၊ ဝယ်ခြင်းငှာ။ ဣစ္ဆတိ၊ အလိုရှိသနည်း။

ပန်းပဲရွာ အပ်လာမရောင်းနှင့်

ထိုခဏ၌ သတို့သမီးသည် နံနက်စာစားပြီးသော် ပူပန်ခြင်းကို ငြိမ်းစေခြင်းငှာ အိပ်ရာငယ်မှာ လျောင်းသော အဖကို ထန်းရွက်ယပ်ဖြင့် ယပ်ခတ်လျက် ဘုရားလောင်း၏ သာယာသော အသံကိုကြား၍ စိုသောအသားစိုင်ဖြင့် နှလုံး၌ ခတ်ဘိသကဲ့သို့ လည်းကောင်း၊ ရေအိုးတစ်ထောင်ဖြင့် ရေကိုသွန်းလောင်း၍ ငြိမ်းစေအပ်သော ပူပန်ခြင်းရှိသကဲ့သို့ လည်းကောင်း ဖြစ်၍ ဤသူသည် သာယာသောအသံဖြင့် ပန်းပဲ၏ရွာ၌ အပ်ကိုရောင်း၏။ အဘယ်သူနည်း၊ အဘယ် အမှုဖြင့် လာသနည်း၊ ထိုသူကို မေးအံ့ ဟု ထန်းရွက်ယပ်ကိုချ၍ အိမ်မှထွက်၍ အပဖြစ်သော အိမ်ဦး၌ ရပ်၍ သင်သည် တစ်နေ့ပတ်လုံး အပ်၏ ကျေးဇူးကို အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့၊ သင်၏ လက်မှ တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူသည် အပ်ကိုမဝယ်လတ္တံ့ ဟု ဘုရားလောင်းနှင့်တကွ ပြောဆို၏။ ဘုရားလောင်းတို့အား တောင့်တခြင်းမည်သည် ပြည့်စုံ၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုသတို့သမီး၏ အကျိုးငှာသာလျှင် ထိုရွာသို့ လာ၏။ ထိုသတို့သမီးသည်လည်း ဘုရားလောင်းနှင့်တကွ စကားပြောဆို၍ လုလင်... တိုင်းအလုံး၌ နေကုန်သော သူတို့သည် အပ်အစရှိသည်တို့၏ အကျိုးငှာ ဤရွာသို့လာကုန်၏။ သင်သည် မိုက်သည်၏ အဖြစ်ကြောင့် ပန်းပဲတို့၏ရွာ၌ အပ်ကိုရောင်းခြင်းငှာ အလို ရှိ၏။ တစ်နေ့ပတ်လုံးလည်း အပ်၏ကျေးဇူးကို အကယ်၍ ဆိုငြားအံ့၊ တစ်စုံတစ် ယောက်သောသူသည် သင်၏လက်မှအပ်ကို မဝယ်လတ္တံ့၊ သင်သည် အဖိုးကိုရခြင်းငှာ အကယ်၍ အလိုရှိအံ့၊ တစ်ပါးသော ရွာသို့ သွားလေလော့ ဟု ဆိုလို၍-

၈၅။ ဣတော ဒါနိ ပတာယန္တိ၊ သူစိယော ဗဠိသာနိ စ။
ကောယံ ကမ္မာရဂါမသ္မိံ၊ သူစိံ ဝိက္ကေတုမိစ္ဆတိ။

၈၆။ ဣတော သတ္ထာနိ ဂစ္ဆန္တိ၊ ကမ္မန္တာ ဝိဝိဓာ ပုထူ။
ကောယံ ကမ္မာရဂါမသ္မိံ၊ သူစိံ ဝိက္ကေတုမိစ္ဆတိ။

ဟူသော ဤနှစ်ဂါတို့ကို ဆို၏။

၈၅။ မာဏဝ၊ လုလင်။ ဣဒါနိ၊ ယခုအခါ၌။ ဣတော၊ ဤရွာမှ။ သူစိယော၊ အပ်တို့သည်လည်းကောင်း။ ဗဠိသာနိ စ၊ သံကောက်တို့သည်လည်းကောင်း။ ပတာယန္တိ၊ ထွက်ကုန်၏။ ကမ္မာရဂါမသ္မိံ၊ ဤသို့သဘောရှိသော ပန်းပဲတို့ရွာ၌။ ယော၊ အကြင်သူသည်။ သူစိံ၊ အပ်ကို။ ဝိက္ကေတုံ၊ ရောင်းအံ့သောငှာ။ ဣစ္ဆတိ၊ လိုရှိ၏။ အယံ၊ ဤသူကား။ ကော၊ အဘယ်သို့သော သူနည်း။

၈၆။ မာဏဝ၊ လုလင်။ ဣတော၊ ဤရွာမှ။ သတ္ထာနိ စ၊ တစည်း, စူး, ဆောက်စသော ဘဏ္ဍာအပေါင်း ရောင်းဝယ် ဖောက်ကားသော ကုန်သည်တို့သည်လည်းကောင်း။ ဝိဝိဓာ၊ အထူးထူး အပြားပြားရှိကုန်သော။ ကမ္မန္တာ၊ အမှုလုပ်ကုန်သော။ ပုထူ၊ များစွာကုန်သော သူတို့သည်လည်းကောင်း။ နိဂစ္ဆန္တိ၊ ထွက်ကုန်၏။ ကမ္မာရဂါမသ္မိံ၊ ဤသို့သဘောရှိသော ပန်းပဲတို့ရွာ၌။ ယော၊ အကြင်သူသည်။ သူစိံ၊ အပ်ကို။ ဝိက္ကေတုံ၊ ရောင်းအံ့သောငှာ။ ဣစ္ဆတိ၊ အလို ရှိ၏။ အယံ၊ ဤသူကား။ ကော၊ အဘယ်သို့ သဘောရှိသောသူနည်း။

ပန်းပဲမှ ပိုသိကုန်တော့မပေါ့

ဘုရားလောင်းသည် သတို့သမီး၏ စကားကို ကြား၍ နှမ- သင်သည် မသိ၊ မသိသော အကြောင်းကြောင့် ဤသို့ဆို၏ ဟူ ဆို၍-

၈၇။ သူစိံ ကမ္မာရဂါမသ္မိံ၊ ဝိက္ကေတဗ္ဗာ ပဇာနတာ။
အာစရိယာဝ ဇာနန္တိ၊ ကမ္မံ သုကတဒုက္ကဋံ။

၈၈။ ဣမဉ္စေ တေ ပိတာ ဘဒ္ဒေ၊ သုစိံ ဇညာ မယာ ကတံ။
တယာ စ မံ နိမန္တေယျ၊ ယဉ္စတ္ထညံ ဃရေ ဓနံ။

ဟူသော ဤနှစ်ဂါထာတို့ကို ဆို၏။

၈၇။ ဘဒ္ဒေ၊ နှမ။ ပဇာနတာ၊ ပညာရှိသော ယောက်ျားသည်။ သူစိံ၊ အပ်ကို။ ကမ္မာရဂါမသ္မိံ၊ ပန်းပဲတို့၏ ရွာ၌သာလျှင်။ ဝိက္ကေတဗ္ဗာ၊ ရောင်းအပ်၏။ သုကတဒုက္ကဋံ ကမ္မံ၊ ကောင်းစွာပြုအပ်သော အမှု၊ မကောင်းသဖြင့် ပြုအပ်သောအမှုကို။ အာစရိယာဝ၊ ပန်းပဲဆရာတို့သည်သာလျှင်။ ဇာနန္တိ၊ သိကုန်၏။

၈၈။ ဘဒ္ဒေ၊ နှမ။ မယာ၊ ငါသည်။ ကတံ၊ ပြုအပ်သော။ ဣမံ သူစိံ၊ သတ္တိအထူးရှိသော ဤအပ်ကို။ တေ၊ သင်၏။ ပတာ၊ အဖသည်။ စေ ဇာ၊ အကယ်၍ သိငြားအံ့။ တယာ စ၊ သင်ဖြင့်လည်း။ မံ၊ ငါ့ကို။ နိမန္တေယျ၊ ဖိတ်ရာ၏။ ဧတ္ထ ဃရေ၊ ဤအိမ်၌။ အညံ၊ သင်မှ တစ်ပါးသော။ ယံ ဓနံ၊ အကြင်ဥစ္စာသည်။ အတ္ထိ၊ ရှိ၏။ တေန စ၊ ထိုဥစ္စာဖြင့်လည်း။ မံ၊ ငါ့ကို။ နိမန္တေယျ၊ ဖိတ်ရာ၏။

ပန်းပဲများ လက်ဖျားခါကြရပြီ

ဤသို့ ဘုရားလောင်းသည် ဤဂါထာဖြင့် မိမိကျေးဇူးကို ချီးမွမ်း၏။ ပန်းပဲသူကြီးသည် ထိုသူတို့၏ အလုံးစုံသောစကားကိုကြား၍ အမိ ဟု သမီးကိုခေါ်၍ အဘယ်သူနှင့် စကားပြောသနည်း ဟု မေး၏။ ဖခင်... တစ်ယောက်သောသူသည် အပ်ရောင်းလာ၏။ ထိုသူနှင့် စကား ပြော၏ ဟု ဆို၏။ ထိုအပ်ရောင်းသော ယောက်ျားကို ခေါ်ခဲ့လော့ ဟု ဆို၏။ ထိုသတို့ သမီးသည် သွား၍ခေါ်၏။ ဘုရားလောင်းသည် အိမ်သို့ဝင်၍ ပန်းပဲသူကြီးကို ရှိခိုး၍ တင့်အပ် လျောက်ပတ်သော အရပ်၌ နေ၏။ ထိုအခါ ဘုရားလောင်းကို အဘယ်သားနည်းဟု မေး၏။ ဤမည်သော ရွာသား ဟုဆို၏။ အဘယ် သူ၏သားနည်းဟု မေး၏။ ဤမည်သောသူ၏ သားဟု ဆို၏။ အဘယ်ကြောင့် ဤအရပ်ကို လာသနည်းဟု မေး၏။ အပ်ရောင်းအံ့သောငှာ လာ၏ ဟု ဆို၏။ သင့်အပ်ကို ကြည့်အံ့ဟု ဆိုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် မိမိ၏ ကျေးဇူးကို ခပ်သိမ်းကုန်သော လူတို့၏ အလယ်၌ ပြလိုသည်ဖြစ်၍ တစ်ယောက်တည်းသာ မကြည့်အပ်၊ တစ်ယောက်တည်း ကြည့်ခြင်းထက် ခပ်သိမ်းကုန်သော လူတို့၏ အလယ်၌ ကြည့်ခြင်းသည် အလွန်မြတ်၏ဟု ဆို၏။ ပန်းပဲသူကြီးသည် အမောင် ကောင်းပြီ ဟု ခပ်သိမ်း သော ပန်းပဲတို့ကို စည်းဝေးစေ၍ ထိုပန်းပဲတို့ဖြင့် ခြံရံအပ်သည်ဖြစ်၍ ငါတို့သည် ကြည့်ကုန်အံ့၊ သင်၏အပ်ကို ထုတ်လော့ ဟု ဆို၏။ ဆရာ တစ်ခုသော ပေကိုလည်းကောင်း ရေဖြင့်ပြည့်သော ကြေးခွက်ကိုလည်းကောင်း ဆောင်စေကုန်လော့ ဟုဆို၏။ ပန်းပဲသူကြီးသည် ဆောင်စေ၏။ ဘုရားလောင်းသည် ခါးပိုက်မှ အပ်ကျည်ကိုထုတ်၍ ပေး၏။ ပန်းပဲသူကြီးသည် အပ်ကျည်မှ အပ်ကိုထုတ်၍ အမောင် ဤကား အပ်လော" ဟု မေး၏။ ဤကား အပ်မဟုတ်၊ အပ်ကျည်တည်း ဟု ဆို၏။ ပန်းပဲသူကြီးသည် စုံစမ်း သည်ရှိသော် အဆုံးကိုလည်းကောင်။ အစွန်းကိုလည်းကောင်း မမြင်သလျှင်ကတည်း။ ဘုရားလောင်းသည် ယူ၍ အစဉ်သဖြင့် လက်သည်းဖြင့် အပ်အိမ်ကိုပယ်၍ ဤကား အပ်အိမ်တည်း ဟု လူများအားပြ၍ အပ်အိမ်ကို ဆရာခြေရင်း၌ထား၏။ တစ်ဖန် ပန်းပဲသူကြီးသည် "ဤကား အပ်ဖြစ်ယောင်တကားဟု ဆိုသည်ရှိသော် ဤလည်း အပ်အိမ်တည်း ဆို၍ လက်သည်းဖြင့်ခွာလျက် အစဉ်သဖြင့် ခြောက်ခုကုန်သော အပ်အိမ်တို့ကို ပန်းပဲသူကြီး၏ ခြေရင်း၌ထား၍ ဤကား အပ်တည်း ဟု ပန်းပဲသူကြီး၏လက်၌ထား၏။ ပန်းပဲတစ်ထောင်တို့သည် လက် ချောင်းကို ခါကုန်၏။ ပုဆိုးဦးရစ် ပစ်ခြင်းတို့ကို ဖြစ်စေကုန်၏။

အပ်၏ စွမ်းအင်ကြီးလှပုံ

ထိုအခါ ဘုရားလောင်းကို ပန်းပဲသူကြီးသည် အမောင် ဤအပ်ဖြင့် အဘယ်အစွမ်းသတ္တိ ရှိသနည်းဟု မေး၏။ ဆရာ... အားရှိသော ယောကျ်ားကို ပေကိုချီစေ၍ ပေအောက်၌ ရေဖြင့်ပြည့်သော ကြေးခွက်ကိုထား၍ ပေ၏ အလယ်၌ ဤအပ်ကိုခတ်ကုန်လော့ ဟု ဆို၏။ ပန်းပဲသူကြီးသည် ဘုရားလောင်း ဆိုတိုင်းပြုစေ၍ ပေ၏ အလယ်၌ အပ်ဖျားဖြင့် ခတ်၏။ ထိုအပ်သည် ပေကိုဖောက်၍ ရေအပြင်၌ ဆံခြည်ဖျားမျှလည်း အထက်သို့လည်း မတက်၊ အောက်သို့လည်း မနစ်သည်ဖြစ်၍ ဖီလာတည်၏။ ခပ်သိမ်းကုန်သော ပန်းပဲတို့သည် ငါတို့သည် ဤမျှလောက်သော ကာလပတ်လုံး ပန်းပဲတို့မည်သည် ဤသို့သဘောရှိသည် ဖြစ်ကုန်၏ဟု စကားကိုမျှလည်း မကြားစဘူးကုန် ဟု လက်ချောင်းတို့ကို ခါကုန်၏။ ဦးရစ် ပစ်ခြင်းတို့ကို ဖြစ်စေကုန်၏။

အမျိုးသမီးကိုရပြီ

ပန်းပဲသူကြီးသည် သမီးကိုခေါ်၍ ထိုပရိသတ် အလယ်၌လျှင် သတို့သမီးသည် သင့်အားသာလျှင် လျောက်ပတ်၏ ဟု ရေသို့ သွန်ချ၍ ပေး၏။ ဘုရားလောင်းသည် နောက်အခါ ပန်းပဲသူကြီး ကွယ်လွန်သဖြင့် ထိုရွာ၌သာလျှင် ပန်းပဲသူကြီးဖြစ်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ ရာဟုလာမယ်တော်သည် ထိုအခါ ပန်းပဲသူကြီး၏ သမီးဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ပန်းပဲသမား ပညာရှိ ဖြစ်ပြီ ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

ပဏ္ဍိတ်ကိုမှ၊ ပညာပြ၊ မုချထင်ပေါ်မည်

နှစ်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော သူစိဇာတ်သည် ပြီး၏။

*****