သူရမ္မဋ္ဌသူဌေးအကြောင်း
(၈) သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေးအကြောင်း
(က) သူဌေး၏ ရှေးကောင်းမှု
ဤသူရမ္ဗဋ္ဌ သူဌေးအလောင်း သူတော်ကောင်းသည်လည်း ပဒုမုတ္တရမြတ်စွာ လက်ထက်တော် အခါဝယ် ဟံသာဝတီ မင်းနေပြည်၌ အမျိုးကောင်းသား ဖြစ်လတ်၍ မြတ်စွာဘုရား၏ တရားစကားကို ကြားနာရသည်ရှိသော် မြတ်စွာဘုရားရှင်က ဥပါသကာတယောက်ကို “အဝေစ္စပသာဒ = သာသနာ၌ သက်ဝင်၍ မတုန်မလှုပ် ကြည်ညိုသော အရာ”ဝယ် အသာဆုံး အမြတ်ဆုံး = ဧတဒဂ်ရာထူး၌ ထားတော်မူသည်ကို တွေ့မြင်ရ၍ အားကျကာ အဓိကာရကောင်းမှု ကုသိုလ်ကိုပြုပြီးလျှင် ထိုရာထူး = ဌာနန္တရကို
၂၂၄
ဆုတောင်းပတ္ထနာမှု ပြုခဲ့လေသည်။ မြတ်စွာဘုရားရှင်ကလည်း ဗျာဒိတ်စကား မိန့်ကြားတော်မူလေသည်။
(ခ) နောက်ဆုံးဘဝ သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေးဖြစ်ခြင်း
ထိုသူတော်ကောင်း အမျိုးကောင်းသားသည် ကမ္ဘာတသိန်းပတ်လုံး နတ်ပြည်, လူ့ပြည်တို့၌ ကျင်လည်ကျက်စားခဲ့၍ ဘုရားမြတ်စွာ ပွင့်ထွန်းတော်မူရာ ကာလဝယ် သာဝတ္ထိပြည်၌ သူဌေးမျိုးဝယ် ဖြစ်၍လာလေ၏။ ထိုသူဌေးသား၏ အမည်ကို “သူရမ္ဗဋ္ဌသတို့သား”ဟူ၍ မှည့်ခေါ်ကြကုန်၏။ ထိုသူရမ္ဗဋ္ဌ သူဌေးသားသည် အရွယ်ရောက်သည့် နောက်အဖို့ဝယ် အိမ်ရာ၌တည်၍ (=အိမ်ထောင်ကျ၍) သာသနာပြင်ပ တိတ္ထိများ၏ အလုပ်အကျွေး ဒါယကာဖြစ်လျက် လှည့်လည်ကျက်စား သွားလာနေထိုင်လေ၏။
သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေး သောတာပန်ဖြစ်ခြင်း
ထို့နောက် တနေ့သ၌ မြတ်စွာဘုရားသည် နံနက်မိုးသောက်ထအခါ သတ္တလောကကို ကြည့်ရှုတော်မူလတ်သော် သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေး၏ သောတာပတ္တိမဂ်ကိုရကြောင်း ရှေးကောင်းမှုကို မြင်တော်မူ၍ ဆွမ်းခံချိန်၌ သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေး နေအိမ်တံခါးဝသို့ ဆွမ်းခံကြွတော်မူလေ၏။ သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေးသည် မြတ်စွာဘုရားရှင်ကို ဖူးမြင်ရလျှင် “ရဟန်းဂေါတမသည် မြတ်သော မင်းမျိုး၌လည်း ဖြစ်သူမှန်၏၊ လောက၌လည်း အလွန်ထင်ရှား ကျော်ကြားသူဖြစ်၏၊ သို့ရကား ထိုရဟန်းဂေါတမထံမှောက်သို့ မသွားရောက်လျှင် သင့်လျောက်ပတ်မည် မဟုတ်ချေ”ဟု ကြံစည်အောက်မေ့၍ မြတ်စွာဘုရား၏ အထံတော်သို့ သွားရောက်လျက် ခြေတော်တို့၌ ရှိခိုးပြီးသော် သပိတ်တော်ကို ယူဆောင်ကာ အိမ်တွင်းသို့ ပင့်သွင်း၍ သူမြတ်တို့နှင့်သာ ထိုက်တန်သောပလ္လင်၌ နေရာပေး ထိုင်နေစေပြီးလျှင် ဆွမ်းဆက်ကပ် ပြုစုလုပ်ကျွေးပြီးနောက် အပြစ်လွတ်ရာ အရပ်၌ ထိုင်နေလေ၏။
၂၂၅
မြတ်စွာဘုရားသည် သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေးအား စရိုက်နှင့် သင့်လျော် လျောက်ပတ်သော တရားစကားကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။ ဒေသနာနိဂုံး ဆုံးသောအခါ သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေးသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏ = သောတာပန်အရိယာ ဖြစ်လေ၏။ မြတ်စွာဘုရားသည်လည်း သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေးကို သောတာပတ္တိဖိုလ်အရောက် ချီးမြှောက် ဆုံးမတော်မူပြီးလျှင် ကျောင်းတော်သို့ တဖန် ပြန်ကြွတော်မူလေ၏။
မာရ်နတ် အကဲစမ်းလာခြင်း
ထို့နောက် မာရ်နတ်သည် “ဤသူရမ္ဗဋ္ဌမည်သည်ကား (တိတ္ထိတို့တပည့်ဖြစ်၍) ငါတို့၏ဥစ္စာ = ငါတို့လူသာ ဖြစ်ချေသည်။ သို့သော် မြတ်စွာဘုရားသည် ယနေ့ သူ၏အိမ်သို့ ကြွတော်မူလေသည်၊ အသို့နည်း (=ဘယ့်နှယ်လဲ) သူရမ္ဗဋ္ဌသည် မြတ်စွာဘုရား၏တရားကို ကြားနာရ၍ အရိယမဂ်တရား ထင်ရှားဖြစ်အောင် ပြုနိုင်လေသလော၊ သူ၏အဖို့ရာ ငါ့ပိုင်နက်ဖြစ်သော အာရုံငါးသွယ် ကာမနယ်ပယ်မှ လွန်မြောက်ခြင်း, မလွန်မြောက်ခြင်းကို လင်းလင်းသိအောင် ငါစုံစမ်းပေအံ့”ဟု ကြံစည်၍ မိမိကိုယ်တိုင်က အလိုရှိရာရုပ်ကို ဖန်ဆင်းနိုင်သော တန်ခိုးရှင်ဖြစ်ရကား မာရ်နတ်သားသည် မြတ်စွာဘုရားနှင့်တူအောင် တန်ခိုးရုပ်ကို ဖန်ဆင်း၍ သင်္ကန်းကိုင်ပုံ, သပိတ်ကိုင်ပုံ အလုံးစုံကိုလည်း မြတ်စွာဘုရား၏ အသွင်အပြင်အတိုင်း ပြုလုပ်ကာ မဟာပုရိသ လက္ခဏာတော်ကြီး သုံးဆယ့်နှစ်ပါးတို့ကို ဆောင်သူဖြစ်လျက် သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေး၏ နေအိမ်တံခါးဝ၌ ရပ်တည်လာလေ၏။
သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေးသည်လည်း “မြတ်စွာဘုရား တဖန် ကြွလာတော်မူပြန်သည်”ဟု ကြားသိ၍ “ဘုရားရှင်တို့အဖို့ရာ အကြောင်းမဲ့ ကြွလာခြင်းမည်သည် မရှိချေ။ အဘယ်အကြောင်းကြောင့် တဖန် မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူပြန်ပါလိမ့်”ဟု လျင်မြန်စွာ “မြတ်စွာဘုရား”ဟူသော အမှတ်ဖြင့် ဘုရားယောင်ဖန် ထိုမာရ်နတ်အထံသို့ သွားရောက်, ရှိခိုး, အပြစ်လွတ်ရာအရပ်၌ ရပ်တည်လျက်
၂၂၆
“မြတ်စွာဘုရား.. အရှင်ဘုရားတို့သည် ယခုပင်လျှင် အိမ်၌ ဆွမ်းဘုဉ်းပေးခြင်းကိစ္စကို ပြုတော်မူ၍ ကြွသွားတော်မူပြီးစ ဖြစ်ပါသည်၊ အဘယ်အကြောင်းကို အစွဲပြု၍ တဖန် ကြွရောက်တော်မူလာပြန်ပါကုန်သနည်း”ဟု ရိုသေစွာ မေးလျှောက်လေ၏။
မာရ်နတ်သည် “ဒါယကာသူရမ္ဗဋ္ဌ.. ငါဘုရားသည် တရားဟောစဉ်က တခုသောစကားကို မစဉ်းစားမဆင်ခြင်မိပဲ ဟောကြားအပ်မိလေပြီ၊ မှန်၏- ငါဘုရားသည် ခန္ဓာငါးပါးတို့ကို ‘အားလုံးကိုပင် အနိစ္စ, ဒုက္ခ, အနတ္တ’ဟူ၍ ဟောအပ်မိကုန်ပြီ။ သို့သော်လည်း ထိုခန္ဓာငါးပါးတို့သည် အားလုံးပင် ဤသို့ (အနိစ္စ, ဒုက္ခ, အနတ္တ) သဘောရှိကြသည် မဟုတ်ကုန်၊ မှန်ပေ၏- ထိုခန္ဓာငါးပါးတို့တွင် မြဲကြ, ခိုင်ကြ, အခါခပ်သိမ်းတည်ကြသည့် အချို့ခန္ဓာများလည်း ရှိကြကုန်သေး၏”ဟု အကဲစမ်းစကား ပြောကြားလာလေ၏။
သူရမ္ဗဋ္ဌ၏ မတုန်လှုပ်သော သဒ္ဓါတရား
ထိုအခါ သူရမ္ဗဋ္ဌသောတာပန်သူဌေးသည် “ဤယခုစကားကား အလွန်ဝန်လေး အရေးကြီးသော စကား ဖြစ်ချေသည်။ မှန်ပါပေသည်- မြတ်စွာဘုရားရှင်တို့အဖို့ရာ မစဉ်းစား မဆင်ခြင်ပဲ ဟောကြား ပြောဆိုခြင်းမည်သည် တစိုးတစိ မရှိချေ။ မာရ်နတ်သည် မြတ်စွာဘုရား၏ ဆန့်ကျင်ဘက်ပုဂ္ဂိုလ်တယောက် ဖြစ်သတဲ့။ ဧကန်ပင် ဤယခုပုဂ္ဂိုလ်သည် မာရ်နတ်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်”ဟု အမှန်အတိုင်း ဆင်ခြင်ကြံစည်မိ၍ “သင်သည် မာရ်နတ်မဟုတ်လား”ဟု တိုက်ရိုက်ပင် မေးလေ၏။ ထိုမာရ်နတ်၏အဖို့ရာ အရိယာ သာဝကကြီးတဦးက ပြောကြား မေးမြန်းအပ်သော စကားသည် ပုဆိန်ဖြင့် ပေါက်လိုက်သကဲ့သို့ ဖြစ်လေ၏၊ သို့ရကား မာရ်နတ်သည် မိမိကိုယ် = ပင်ကိုယ်သဘောအတိုင်း မတည်နိုင်တော့ပဲ “ဟုတ်ပါသည် သူရမ္ဗဋ္ဌ.. ငါသည် မာရ်နတ်ဖြစ်ပါသည်”ဟု ဖြောင့်မှန်စွာ ပြောဆိုလေ၏။
၂၂၇
ထိုအခါ သူရမ္ဗဋ္ဌသောတာပန်သူဌေးသည် “ဟယ်မာရ်နတ်.. သင်ကဲ့သို့သော မာရ်နတ်ပေါင်း အရာ, အထောင်ပင်သော်လည်း လာရောက်၍ ငါ၏သဒ္ဓါတရားကို တုန်လှုပ်စေခြင်းငှါ မတတ်နိုင်ချေ၊ ဂေါတမနွယ်ဖွား ရှင်တော်မြတ်ဘုရားကြီးသည် ငါ့အား တရားဟောတော်မူသည်ရှိသော် ‘သဗ္ဗေ သင်္ခါရာ အနိစ္စာ = ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံသော ရုပ်နာမ်ဓမ္မ သင်္ခါရတရားတို့သည် မမြဲကြကုန်’ဟူ၍ သောတာပတ္တိမဂ်ဉာဏ်တိုင် အသိပေး၍ ဟောကြားတော်မူခဲ့လေပြီ၊ သင်သည် ငါ၏အိမ်တံခါးဝ၌ မရပ်မတည်လာလင့်”ဟု ဆို၍ လက်ဖျစ်တီးကာ နှင်ထုတ်လိုက်လေ၏။ မာရ်နတ်သည် သူရမ္ဗဋ္ဌ၏ စကားကို ကြားရလျှင် တဖန်စကားကို ဖြန်း၍ မပြောဆိုနိုင်တော့ရကား ထိုနေရာ၌ပင်လျှင် ကွယ်ပျောက်လေ၏။ သူရမ္ဗဋ္ဌသည်လည်း ညနေချမ်းအခါ၌ မြတ်စွာဘုရားရှင် အထံတော်သို့ သွားရောက်၍ မာရ်နတ်ပြုအပ်သော အမူအရာအားလုံးကို လျှောက်ထားပြီးလျှင် “ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား.. ဤသို့လျှင် မာရ်နတ်သည် တပည့်တော်၏ သဒ္ဓါတရားကို တုန်လှုပ်စေခြင်းငှါ အားထုတ်ခဲ့ပါပြီဘုရား”ဟု လျှောက်ထားလေ၏။
(ဂ) ဧတဒဂ်ဘွဲ့ထူး ရရှိခြင်း
မြတ်စွာဘုရားသည် ဤအကြောင်းကိုပင် အဋ္ဌုပ္ပတ်ပြု၍ နောက်အခါဝယ် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူလျက် ဥပါသကာတို့ကို အစဉ်အတိုင်း ဧတဒဂ်ရာထူး၌ ထားတော်မူသည်ရှိသော် ဤသူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေးကို-
“ဧတဒဂ္ဂံ ဘိက္ခဝေ မမ သာဝကာနံ ဥပါသကာနံ အဝေစ္စပ္ပသန္နာနံ ယဒိဒံ သူရော အမ္ဗဋ္ဌော = ရဟန်းတို့.. သာသနာ၌ သက်ဝင်၍ မတုန်မလှုပ် ကြည်ညိုကြကုန်သော ငါဘုရား၏ တပည့် = သာဝက ဥပါသကာတို့တွင် သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေးသည် အသာဆုံး အမြတ်ဆုံး ဖြစ်ပေ၏”-
၂၂၈
ဟု ချီးကျူး မိန့်မြွက်တော်မူကာ “အဝေစ္စပသာဒ = သာသနာ၌ သက်ဝင်၍ မတုန်မလှုပ် ကြည်ညိုသောအရာ”ဝယ် အသာဆုံး အမြတ်ဆုံး = ဧတဒဂ်ရာထူး၌ ထားတော်မူလေ၏။
ဤကား သူရမ္ဗဋ္ဌသူဌေး အကြောင်းတည်း။
**********