အတ္ထဿဒွါရဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၄။ အတ္ထဿဒွါရဇာတ်

အကျိုးစီးပွားနှင့်စပ်သော ပြဿနာအကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် အာရောဂျမိစ္ဆေ ပရမဉ်စလာဘံ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤ အတ္ထဿဒွါရဇာတ်ကို ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် တယောက်သော အကျိုးစီးပွား၌ လိမ်မာသော အမျိုးသားကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုစကားကို ချဲ့ဦးအံ့၊ သာဝတ္ထိပြည်၌ တယောက်သော များသော စည်းစိမ်ရှိသောသူဌေး၏သားသည် ဖွားသည်မှခုနစ်နှစ်ကာလကပင် ပညာရှိ၏။ အကျိုးစီးပွား၌ လိမ်မာ၏။ ထိုသူဌေးသားသည် တနေ့သ၌ အဘသို့ကပ်၍ အကျိုးစီးပွား၏ အကြောင်းဖြစ်သော ပြဿနာမည်သည်ကို မေး၏။ ထိုသူဌေးသည် ပြဿနာကို မသိ၊ ထိုသူဌေးအား ဤပြဿနာသည် အလွန်သိမ်မွေ့၏။ သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားကိုထား၍ တပါးသော အထက်ဘဝဂ် အောက်အဝီစိဖြင့် ပိုင်းခြားအပ်သောသတ္တဝါအပေါင်း၌ ထိုပြဿနာကို ဖြေခြင်းငှါ စွမ်းနိုင်သောသူမည်သည်မရှိ၊ ဤသို့သောအကြံသည် ဖြစ်၏။

ထိုသူဌေးသည် သားကိုယူ၍ များစွာသော ပန်း နံ့သာ နံ့သာပျောင်းတို့ကိုယူစေပြီးလျှင် ဇေတဝန် ကျောင်းတော်သို့သွား၍ မြတ်စွာဘုရားကိုပူဇော်ရှိခိုး၍ တင့်အပ်လျောက်ပတ်သောအရပ်၌ နေလျက် မြတ်စွာဘုရားကို အရှင်ဘုရား ဤသူငယ်သည် ပညာရှိ၏။ အကျိုးစီးပွား၌လိမ်မာ၏။ အကျွန်ုပ်ကို အကျိုးစီးပွား၏ အကြောင်းဖြစ်သော ပြဿနာကိုမေး၏။ အကျွန်ုပ်သည် ထိုပြဿနာကို မသိသည်ဖြစ်၍ အရှင်ဘုရားတို့၏အထံတော်သို့ လာ၏။ အရှင်ဘုရား တောင်းပန်ပါ၏။ ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်ဘုရားသည် ထိုပြသနာကို အကျွန်ုပ်အား ဟောတော်မူပါလော လျှောက်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ဒါယကာ ရှေး၌ ငါ့ကို ဤသူငယ်သည် ထိုပြဿနာကို မေးအပ်ပြီ၊ ငါသည်လည်း ထိုသူငယ်ကို ပြောအပ်ပြီ၊ ထိုအခါ ထိုပြဿနာကို ဤသူငယ်သည် သိ၏။ ယခုအခါ၌ကား ဘဝဖုံးလွှမ်းအပ်သည်၏အဖြစ်ကြောင့် မမှတ်နိုင်ဟုမိန့်တော်မူ၍ ထိုသူဌေးသည် တောင်းပန်အပ်သည်ဖြစ်၍ အတိတ်ကို အောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် များစွာသောစည်းစိမ်ရှိသော သူဌေးသည်ဖြစ်၏။ ထိုအခါ သူဌေး၏သားသည် ဖွားသည်မှ ခုနစ်နှစ်ကာလကပင် ပညာရှိ၏။ အကျိုး စီးပွား၌ လိမ်မာ၏။ ထိုသူဌေးသားသည် တနေ့သ၌ အဘသို့ကပ်၍ ဘခင် အကျိုးစီးပွား၏ အကြောင်းသည် အဘယ်နည်းဟု အကျိုးစီးပွား၏အကြောင်း ဖြစ်သောပြသနာကို မေး၏။ ထိုအခါ သားအား အဘသည် ထိုပြဿနာကို ဖြေလိုရကား-

၈၄။ အာရောဂျမိစ္ဆေ ပရမဉ္စ လာဘံ၊
သီလဉ္စ ဝုဒ္ဓါနုမတံ သုတဉ္စ။
ဓမ္မာနုဝတ္တီ စ အလီနတာ စ၊
အတ္တဿဒွါရာ ပမုခါ ဆဠေတေ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၈၄။ တာတ၊ အမောင်။ အရောဂျံ၊ အနာမရှိသည်ဟု ဆိုအပ်သော။ ပရမံ၊ မြတ်သော။ လာဘံ၊ လာဘ်ကို။ ဣစ္ဆေ၊ အလိုရှိရာ၏။ သီလံ၊ အကျင့်သီလကိုလည်း။ ဣစ္ဆေ၊ အလိုရှိရာ၏။ ဝုဒ္ဓါနုမတဉ္စ၊ ပညာရှိတို့၏ ဩဝါဒကိုလည်း။ ဣစ္ဆေ၊ အလိုရှိရာ၏။ သုတဉ္စ၊ အကြားအမြင်ကိုလည်း။ ဣစ္ဆေ၊ အလိုရှိရာ၏။ ဓမ္မာနုဝတ္တီ စ၊ သုစရိုက်တရားသုံးပါးကို အစဉ်ကျင့်ခြင်းကိုလည်း။ ဣစ္ဆေ၊ အလိုရှိရာ၏။ အလီနတာ စ၊ မပျင်းမရိသည်၏ အဖြစ်ကိုလည်း။ ဣစ္ဆေ၊ အလိုရှိရာ၏။ ဧတေ ဆ၊ ဤခြောက်ပါးသော တရားတို့သည်။ အတ္ထဿ၊ အကျိုးစီးပွား၏။ ပမုခါ၊ မြတ်ကုန်သော။ ဒွါရာ၊ အကြောင်းတို့တည်း။

ဤသို့လျှင် ဘုရားလောင်းသည် သားအား အကျိုးစီးပွား၏ အကြောင်းဖြစ်သောပြသနာကို ဖြေ၏။ ထိုသူဌေးသားသည် ထိုအခါမှစ၍ ထိုခြောက်ပါးကုန်သော တရားတို့၌ ကျင့်၏။ ဘုရားလောင်းသည်လည်း ဒါနအစရှိသောကောင်းမှုတို့ကိုပြု၍ ကံအားလျော်စွာ လား၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ သူဌေးသားသည် ထိုအခါ သူဌေးသား ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ဗာရာဏသီ သူဌေး ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူ၏။

သီလ သုတာ၊ အာရောဂျာနှင့်၊ ဓမ္မာနုသွား၊ မပျင်းငြား၊ စီးပွားဖြစ်ကြောင်းသာ

လေးခုတို့၏ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော အတ္ထဿဒွါရဇာတ်သည် ပြီး၏။

*****