အလောင်းမင်းတရားကြီး ဘုန်းတော်ဘွဲ့ လေးချိုးကြီး
မြန်မာပြည်ပျက်ခါနီးတွင်မှ၊ မကြာမရှည် ဆက်မှာအပြီးသာပ၊ (အိုကွယ်) စက်ရတနာ မီးရယ်တဲ့ ဘုန်းတော်ဖြာ။ (ေဩာ်) သတင်းကောင်းလိုက်ပါဘိသနှင့်၊ အသင်းအပေါင်းတွေနဲ့၊ မင်းလောင်း အောင်ဇေယျတဲ့နှော၊ တောင်မြေကမ္ဘာမှာ ပြောင်ဝေသမ္ဘာ လျှမ်းပေသမို့၊ နောင်အရှေအကြာ မောင်ရွှေမြန်မာတို့ လွမ်းလောက်ပေရဲ့၊ ရွှေပဟိုရ် ရွှေဘိုက ယွန်းချိန်မို့ကွယ်။ ထွန်းသိုက်ဩဘာ။ အရှိန်အဝါ မှိန်စရာကို၊ ဇနိန္ဒာက ကြားပြန်တော့၊ တဣန္ဒာ ဝတိံသာက သိကြားတောင်မှ၊ ကြောက်အားနှင့် ကျောက်ပြားက တရှောင်ရှောင် ပူရှာသလို၊ (အို) ဗလောင်ဆူပါလို့ တောင်ငူရာဇာတို့ စိတ်မအေး။ ရှိန်ကြွသမ္ဘာ (ေဩာ်) အချိန်ကျတော့ နှိမ်တယ်လို့ ရတော့မလား၊ (ဘုန်းခင်ရဲ့) သိင်္ဂမြေမဟာပ ရွှေတန်ဆာထံတော်ရင်းမှာလ၊ မင်းလောင်း မပေါ်စရာဖို့တဲ့၊ မြော်မြော်စာစာ အစဉ်အလာကမှ မသိကြလေဘု၊ မဟော်သဓာလို ပညာရှိတွေတဲ့၊ (ေဩာ်) တော်စွာလျော်စွာနဲ့ သရော်စရာလို၊ ဆရာတော်အဖြာဖြာ သင်္ဃာတွေကလည်း အပြည့်ပါပဲ၊ နှိုင်းညှိကာ တိုင်းကြီ့းရာဇာ မတိမ်းရအောင်တဲ့၊ နှုန်းပြောင်ပြောင် ရုံးထောင်လို့ ကြိမ်းပေမယ့်၊ ကုန်းဘောင်ကို ဘုန်းရောင်ငြိမ်းရောဟဲ့လို့၊ (အမယ်မင်း) ကိန်းကျေမှ အေးမယ်လို့ (တပည့်ရယ်) ကျိန်းချေကြသေး။
|
This work was published before January 1, ဖော်ပြချက် အမှား - နားမလည်သော ပုဒ်ဖြတ် စာလုံး "၂"။, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |