ဗောဓိရာဇကုမာရဝတ္ထုဂါထာ
၁၂-အတ္တဝဂ်
၁-ဗောဓိရာဇကုမာရဝတ္ထုပါဠိဂါထာ
တိဏ္ဏံ အညတရံ ယာမံ, ပဋိဇဂ္ဂေယျ ပဏ္ဍိတော။
အတ္တာနံ၊ ဘဝဖန်ခါ, သံသရာက, ငါဟုစွဲဆို, မိမိကိုယ်ကို။၂ ပိယံ၊ အရင်းစစ် လျှင်, ပြစ်မတင်ဖို့, နှစ်စဉ်မမုန်း, အချစ်ခင်ဆုံးဟူ၍။ စေ ဇညာ၊ အခါအခါ, အရာရာ ဝယ်, စာနာထောက်ထား, အကယ်၍နားလည်ငြားအံ့။ (ဧဝံ သတိ၊ ကိုယ့်ကိုယ်သာလျှင်, အခင်မင်ဆုံး, အချစ်ဆုံးဟု, လုံးလုံးခွဲခြား, နားလည်ငြားသည်ရှိသော်။) နံ (အတ္တာနံ)၊ ခုလည်းကိုယ့်ကိုယ်, နောင်ကိုယ့်ကိုယ်ဟု, သို့ကလိုသိရှိ, ထိုမိမိကို။ သုရက္ခိတံ၊ တရား ကြောင်းရာ, မစောင်းပါဘဲ, ကောင်းစွာမပြတ်, စောင့်ရှောက်အပ်သည်မည်လောက် အောင်။ ရက္ခေယျ၊ သတိတရား, ကောင်းစွာထား၍, မမှားပုံသေ, စောင့်ရှောက်လေ ရာ၏။ ပဏ္ဍိတော၊ ပြုသမျှအသစ်, ဖြစ်သမျှအကြောင်း, မကောင်းလည်းငါ, ကောင်း လည်းငါဟု, ကောင်းစွာမြင်သိ, ပညာရှိသည်။ တိဏ္ဏံ၊ နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်, သင့်အောင်ဆစ် ၍, သုံးရစ်ပိုင်းခြား, အရွယ်သုံးပါးတို့တွင်။ အညတရံ ယာမံ၊ ယုတ်စွအဆုံး, နောက်ပိတ် တုံးဟု, ခေါ်ထုံးအရ, ပစ္ဆိမအရွယ်ကို။ ပဋိဇဂ္ဂေယျ၊ အပြစ်မနှော, စင်းလုံးချောအောင်, ဆေးကြောသုတ်သင်ရာသတည်း။ (ပါ-၁၅၇)
၂။ အတ္တာနံ။ ။ အတ္တသဒ္ဒါ၏ အနက်များစွာတို့တွင် ဤ၌ ကိုယ်အနက်ကို ဟော၏၊ “ဘဝါဘဝံ ဓာဝန္တော ဇာတိဇရာဗျာဓိမရဏာဒိဘေဒံ အနေကဝိဟိတံ သံသာရဒုက္ခံ အတတိ သတတံ ဂစ္ဆတိ ပါပုဏာတိ အဓိဂစ္ဆတီတိ အတ္တာ၊ [အတ+အ၊-နီတိဓာတု-၄၈။] အာဟိတော အဟံမာနော ဧတ္ထာတိ အတ္တာ၊ [အာ+ဓာ+တ၊-ဒီ၊ဋီ၊၃, ၁၆၀။] သုခဒုက္ခံ အဒတိ ဘက္ခတီတိ အတ္တာ၊ ဇာတိဇရာဗျာဓိမရဏာဒီဟိ သံသာရဒုက္ခေဟိ အဒီယတေ ဘက္ခီယတေတိ အတ္တာ၊ [အဒ+မန်၊-ကစ္စည်း-၆၂၇။]” ဟုပြု။ (ဓမ္မ-ဋီ-၁၇၁)။
ဗောဓိရာဇကုမာရဝတ္ထုဂါထာနိဿယပြီးပြီ။