သမ္ဗဟုလဘိက္ခုဝတ္ထု
ဗုဒ္ဓဝဂ်
၈။ များစွာကုန်သော ရဟန်းဝတ္ထု
သုခေါ ဗုဒ္ဓါနအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် များစွာကုန်သော ရဟန်းတို့၏စကားကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
ချမ်းသာသုခ ရွေးချယ်ကြခြင်း
တစ်နေ့သ၌ ငါးရာသော ရဟန်းတို့သည် ခစားလုပ်ကျွေး စည်ဝေးရာဖြစ်သော ဇရပ်၌ နေကြကုန်လျက် “ငါ့ရှင်တို့- ဤလောက၌ ချမ်းသာခြင်းဟူသည် အဘယ်နည်း”ဟူသော စကားကို ဖြစ်စေကြလေကုန်၏။ ထိုစကားကို ပြောကြားရာ၌ အချို့သော ရဟန်းတို့သည် “မင်းတို့၏ စည်းစိမ်ချမ်းသာနှင့်တူသော ချမ်းသာခြင်းမည်သည် မရှိ”ဟု ဆိုကြကုန်၏။ အချို့သော ရဟန်းတို့သည် “ကာမဂုဏ်ငါးပါး၌ မွေ့လျော်သည့်အစွမ်းဖြင့်ဖြစ်သော ချမ်းသာခြင်းနှင့်တူသော ချမ်းသာခြင်းမည်သည် မရှိ”ဟု ဆိုကြကုန်၏။ အချို့သော ရဟန်းတို့သည် “သလေးဆန်ကောင်းကို သားပြွမ်းချက်၍စားရခြင်း စသည်တို့၌ သာယာခြင်းသုခနှင့်တူသော ချမ်းသာခြင်းမည်သည် မရှိ”ဟု ဆိုကြလေကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုရဟန်းတို့၏ နေရာအရပ်သို့ ကြွသွားတော်မူ၍ “ချစ်သားရဟန်းတို့- ယခု ငါလာဆဲအခါ၌ အဘယ်သောစကားဖြင့် တစ်ညီတစ်ညွတ်တည်း စည်းဝေးနေကြကုန်ဘိသနည်း”ဟု မေးတော်မူသောကြောင့် “ဤမည်သောစကားဖြင့် စည်းဝေးနေကြပါသည် ဘုရား”ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် “ချစ်သားရဟန်းတို့- အဘယ်သို့ ပြောဆိုကြကုန်ဘိသနည်း၊ ဤအလုံးစုံသော ချမ်းသာခြင်းသည်လည်း ဝဋ်ဆင်းရဲ၌ အကျွမ်းဝင်သည်သာတည်း၊ ဤလောက၌ ဘုရားပွင့်တော်မူခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ သူတော်ကောင်းတရားကို နာရခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ သံဃာ၏ အညီအညွတ်ဖြစ်ခြင်းသည်လည်းကောင်း ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ဖြစ်သောသူ၏ အဖြစ်သည်လည်းကောင်း ဤသဘောတရားသည်သာလျှင် သုခမည်၏”ဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဂါထာကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
သုခါ သံဃဿ သာမဂ္ဂီ၊ သမဂ္ဂါနံ တပေါ သုခေါ။
ဗုဒ္ဓါနံ၊ မြတ်စွာဘုရားတို့၏။ ဥပ္ပါဒေါ၊ ပွင့်တော်မူခြင်းသည်။ သုခေါ၊ ချမ်းသာ၏။ သဒ္ဓမ္မဒေသနာ၊ သူတော်ကောင်းတရားကို ဟောကြားခြင်းသည်။ သုခါ၊ ချမ်းသာ၏။ သံဃဿ၊ သံဃာ၏။ သာမဂ္ဂီ၊ စိတ်ညီညွတ်ခြင်းသည်။ သုခါ၊ ချမ်းသာ၏။ သမဂ္ဂါနံ၊ စိတ်ညီညွတ်ခြင်းရှိကုန်သော သူတို့၏။ တပေါ၊ ခြိုးခြံသော အကျင့်သည်။ သုခေါ၊ ချမ်းသာ၏။
ဒေသနာတော်၏အကျိုး
ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ ထိုငါးရာသော ရဟန်းတို့သည် အရဟတ္တဖိုလ်၌ တည်ကြလေကုန်၏။ များစွာသော လူအပေါင်းအားလည်း အကျိုးရှိသောဒေသနာ ဖြစ်တော်မူလေ၏။