၁၉-ဓမ္မဋ္ဌဝဂ်

၇- အညတရဗြာဟ္မဏဝတ္ထုပါဠိဂါထာ

၄၉၇။ န တေန ဘိက္ခု သော ဟောတိ, ယာဝတာ ဘိက္ခတေ ပရေ၊
ဝိဿံ ဓမ္မံ သမာဒါယ, ဘိက္ခု ဟောတိ န တာဝတာ။

(ယော၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်သည်။) ယာဝတာ၊ အကြင်မျှလောက်သော အကြောင်း ကြောင့်။ ဝါ၊ ဖြင့်။ ပရေ၊ သူတစ်ပါးတို့ကို။ ဘိက္ခတေ၊ တောင်းတတ်၏။ တေန၊ ထိုသို့ တောင်းတတ်သည်၏ အဖြစ်မျှကြောင့်။ ဝါ၊ ဖြင့်။ သော၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်။ ဘိက္ခု၊ ဘိက္ခု မည်သည်။ န ဟောတိ၊ မဖြစ်။ ဝိဿံ၊ မညီမျှသော။ (ညှီစို့စို့အနံ့ရှိသော)။ ဓမ္မံ၊ ကာယကံ စသား, အကျင့်တရားကို။ သမာဒါယ၊ ကောင်းစွာယူ၍။ ဝါ၊ ဆောက်တည်၍။ (စရန္တော၊ ကျင့်ကြံနေထိုင်သူသည်။ ဝါ၊ လသော်။) တာဝတာ၊ ထိုမျှလောက် တောင်းတတ်ခါမျှ ကြောင့်။ ဝါ၊ ဖြင့်။ ဘိက္ခု၊ သည်။ န ဟောတိ၊ မဖြစ်။

၁။ ဝိဿံ။ ။ ဝိရူပံ ဂန္ဓံ (သဝတိ) ပသဝတီတိ ဝိဿော-မကောင်းနံ့ကို ဖြစ်စေတတ် သော၊ [ဝိ+သု+ရ၊-သံ၊ဋီ၊၁၊၂၈၀။] (တစ်နည်း) “ထ ဝိဿံ အာမဂန္ဓိယံ(ဓာန်-၁၄၆)”နှင့်အညီ ညှီစို့စို့အနံကို “ဝိဿ”ဟု ဆိုရသည်၊ ဤ၌ ထိုအနံ့နှင့်တူသော အကုသိုလ်ကာယကံစသည်ကို ယူ၊ “ဝိသ္နာတီတိ(ကောင်းသောအနံ့မှ ကင်းသောကြောင့်) ဝိဿံ၊ [ဝိသ(ဝိပ္ပယောဂနက်)+သ။] ဝိဿံ ဝိယာတိ ဝိဿော-ညှီစို့စို့အနံ့နှင့် တူသော”ဟု ပြု။(သီ၊ဋီ၊သစ်၊၁၊၇၅၊ ပါရာဘာ၊၁၊၈၅)

၄၉၈။ ယောဓ ပုညဉ္စ ပါပဉ္စ, ဗာဟေတွာ ဗြဟ္မစရိယဝါ၊
သင်္ခါယ လောကေ စရတိ, သ ဝေ ]ဘိက္ခူ’တိ ဝုစ္စတိ။

ယော၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်သည်။ ဣဓ၊ ဤသာသနာတော်၌။ ပုညဉ္စ၊ ကောင်းမှုကို လည်းကောင်း။ ပါပဉ္စ၊ မကောင်းမှုကိုလည်းကောင်း။ ဗာဟေတွာ၊ မဂ်ဖြင့် ပယ်နုတ်ပြီး ၍။ [“ဗာဟေတွာ၊ အရဟတ္တမဂ်ဖြင့် ပယ်နုတ်ပြီး၍။ သံ၊ဋ္ဌ၊၁၊၂၄၄။] ဗြဟ္မစရိယဝါ၊ မဂ္ဂ ဗြဟ္မစရိယရှိသည်။ (ဟောတိ၊ ၏။) လောကေ၊ ခန္ဓာစသောလောက၌။ သင်္ခါယ၊ ပညာ ဖြင့်။ (ဇာနိတွာ၊ တွင်းပ၂-ဖြာ, ခန္ဓာအရှိ, အကုန်သိ၍။) စရတိ၊ ကျင့်ကြံနေထိုင်၏။ သ (သော)၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်ကို။ ဝေ၊ စင်စစ်။ ဘိက္ခူတိ၊ ဘိက္ခုဟူ၍။ ဝုစ္စတိ၊ ၏။ (ပါ-၂၆၇)

အညတရဗြာဟ္မဏဝတ္ထုဂါထာနိဿယပြီးပြီ။